თუ თქვენ დარწმუნებული ხართ, რომ არეულობას შტატებში კორონავირუსთან არავითარი შეხება არა აქვს - თქვენ ალბათ ერთ-ერთი იმ ამერიკელთაგან ხართ, ვინც კომფორტულ კერძო სახლში ცხოვრობს, კაპიტალს ფლობს, და მაღალანაზღაურებადი სამუშაო აქვს.

ისინი, როგორც წესი, დისტანციურად მუშაობენ, საკუთარი წარსულის მძიმე მომენტები არ ახსოვთ, და სხვა ადამიანების გასაჭირი არ ესმით.

თქვენი ცხოვრება როგორი იქნებოდა, 20 წლის იყოთ და კოლეჯიდან გაგაგდონ? ან პატარა, და რამდენიმე ადამიანთან ერთად ნაქირავებ ბინაში, სამუშაოს, შემოსავლის წყაროს, და თქვენისთანა უმუშევარ მეზობლებთან დარჩით? 

ან კიდევ უარესი - თქვენ რომ ემიგრანტების დიდი ოჯახის შვილი იყოთ, ან მარტოხელა დედა, ყოველგვარი სოციალური დაცვის და დანაზოგების გარეშე?

თუ თქვენ ასაკში შესული და შეძლებული ადამიანი ხართ, კარანტინი თქვენთვის მეტ-ნაკლებად ასატანია,  თუმცა, თუ 20, 30, ან თუნდაც  40 წლის ხართ, საყოველთაო იზოლაცია თქვენზე ძალიან ცუდად იმოქმედებს.

ასევე გასათვალისწინებელია რომ ნებისმიერ საზოგადოებაში დანაშაულისკენ მიდრეკილების მქონე ადამიანებიც არიან - ფსიქოლოგების შეფასებებით, საუბარია დაახლოებით მოსახლეობის 1%-ზე.

იყო თუ არა შავკანიანი ახალგაზრდა მამაკაცის მკვლელობა რასისტულად მოტივირებული? ოფიცრის ქმედებები, რომელიც ვიდეოჩანაწერში ჩანს, აშკარად გაუმართლებელი და აღმაშფოთებელია, თუმცა, ეს არაა განზრახ მკვლელობა, ისეთი, როგორიც იქნებოდა, მას რომ იარაღიდან ესროლა.

რასობრივ ზიზღს გარკვეული როლის შესრულება შეეძლო, თუმცა, ზუსტად ამის თქმა შეუძლებელია.

შესაძლოა, ამ მოვლენის მიზეზი გაცილებით უფრო მეტად კარანტინით გამოწვეული საყოველთაო სტრესი იყო, ვიდრე წლის მანძილზე პოლიციელის მიერ სამოქალაქო პირის მკვლელობის 401-ე შემთხვევა შტატებში.

პანდემიის გამო ადამიანები მშიერები რა უსახლკაროები არიან. ის რომ მათ სამუშაო ფორმალურად შეინარჩუნეს - დიდს არაფერს ნიშნავს - მათი შემოსავალი თითქმის ნულს გაუტოლდა. და ეს მასობრივად, მთელს ქვეყანაში ხდება - თვლის ამბოხების ერთ-ერთი ცენტრის, ქალაქ მინეაპოლისის მკვიდრი.

მარტში იმათ, ვინც საყოველთაო იზოლაციის შემოღებას აპროტესტებდა, ხმის ამოღების საშუალება არ მიეცა - კერძოდ, მათი კომენტარები და პოსტები ვიდეო-საიტებიდან და ბლოგებიდან იშლებოდა.

დღეს მათი ნაწილი თავის აზრს ქვების და მოლოტოვის კოკტეილების სროლით გამოხატავს.

თუმცა, სხვა აზრიც არსებობს - ამ დღეებში ჟურნალისტებმა მინეაპოლისის ის რაიონები მოინახულეს, რომლებიც პოლიციამ მიატოვა.  ისინი ბარიერების აღმართვისთვის და საკუთარი უსაფრთხოების დაცვისთვის ემზადებიან.

ჩვენ, ჩვენი ძმის სიცოცხლის არაადამიანურ წართმევას ვგმობთ, თუმცა, ამავე დროს მაროდიორობას და ბარბაროსობას ვემიჯნებით. ჩვენ ჩვენი ბებიებისთვის, მამიდებისთვის, ბიძებისთვის, და ძმისშვილებისთვის უსაფრთხოების უზრუნველყოფა გვინდა. მათ მაღაზიებში და ბანკებში მშვიდად მისვლის საშუალება უნდა ჰქონდეთ - ამბობს ერთ-ერთ ადგილობრივი აქტივისტი.