ყოველ წუთს ათობით კომპანია ძირითადად კერძო და არარეგულირებადი, ათობით მილიონი ადამიანის გადაადგილებას აფიქსირებს.ამ ინფორმაციას მონაცემთა უზარმაზარ ბაზებში ინახავენ. ერთ-ერთმა ასეთმა კომპანიამ ანონიმურობის დაცვის პირობით, გამოცემას ასეთ ბაზასთან წვდომის საშუალება მისცა. ფაილი 12 მლნ. ამერიკელის მიერ 2016-2017 წლებში მობილური ტელეფონებიდან განხორციელებული 50 მლრდ. ზარის შესახებ დეტალურ ინფორმაციას შეიცავდა - ვინ, სად, და ზუსტად რომელი ადგილიდან დარეკა.
ჟურნალისტებმა ეს მონაცემები დეტალურად შეისწავლეს. მათ მოახერხეს ისეთი ცნობილი ადამიანების, როგორც არნოლდ შვარცნეგერი, ჯონი დეპი, და ტაიგერ ვუდსი, სტუმრების ვინაობის და მათი მარშრუტების დადგენა. გამოცემის რედაქციამ ასევე Microsoft-ის ერთ-ერთი ინჟინრის ხშირი სტუმრობა Amazon-ის ოფისში დააფიქსირა. ერთი თვის შემდეგ ეს თანამშრომელი სამუშაოდ სწორედ Amazon-ში გადავიდა.რამდენიმე წუთში ჟურნალისტებმა მისი ვინაობაც დაადგინეს - Amazon Prime Air-ის უპილოტო მიწოდების განყოფილების უფროსი ბენ ბრაილი, რომელმაც სამუშაო ადგილის შეცვლა დაადასტურა.
აღსანიშნავია რომ The New York Times-ის გუნდმა ეს მონაცემთა ბაზა არა სატელეკომუნიკაციო გიგანტის, არამედ მცირე კომპანიისგან მიიღო, რომელიც ინფორმაციას თავიანთ კლიენტებზე მათ მობილურ ტელეფონებში დაყენებული პროგრამებიდან იღებდა. ამერიკელთა დიდ უმრავლესობას ამ და სხვა ასეთი უცნობი კომპანიების შესახებ არც კი სმენიათ.თუმცა, მათთვისაც კი მილიონობით ამერიკელის ცხოვრება გაშლილი წიგნივითაა. იმ ადგილებს, სადაც კლიენტები დადიან, ისინი ყოველდღე ხედავენ და ხშირად ეს არის ინფორმაცია, რომლის გასაჯაროება არავის სურს. ადამიანები არა მხოლოდ სამსახურში და რესტორნებში, არამედ ფსიქიატრიულ საავადმყოფოებში, სარეაბილიტაციო კლინიკებში და საყვარლებთან დადიან.
აქ საუბარია მცირე კომპანიების შესაძლებლობებზე. წარმოიდგინეთ დიდი სატელეკომუნიკაციო გიგანტებს რა შეუძლიათ.. არაა საჭირო დიდი ფანტაზია ამის წარმოსადგენად. ეს სისტემაა ავტორიტარულ ქვეყნებში, მაგალითად ჩინეთში. ლოკაცია ძირითადად სამარკეტინგო მიზნებში გამოიყენება. პირად მონაცემებს სარეკლამო კომპანიები, ფინანსური ორგანიზაციები და უძრავი ქონების ინვესტორები ყიდულობენ. ეს ინფორმაცია ბიზნეს მიზნებისთვის გამოიყენება, თორემ მყიდველებს მათი კლიენტების შესახებ პირადი ინფორმაცია საერთოდ არ აინტერესებთ. მაგალითად, კომპანია Foursquare-მა ერთ-ერთი კაფეს სტუმართა რაოდენობის ცვლილების გაანალიზებით, მისი გაყიდვების შემცირება იწინასწარმეტყველა.შტატებში დღეს ასეთი ტიპის ინფორმაციის გაყიდვა სრულიად ლეგალურია. კანონი, რომელიც კრძალავს პირადი მონაცემების გადაცემას მესამე პირისთვის, არ არსებობს.
საბოლოო ჯამში, მხოლოდ თავად კომპანიის წესიერებაზე და ეთიკაზეა დამოკიდებული, უცხო ადამიანებისთვის თქვენი ცხოვრების განრიგი ცნობილი გახდება თუ არა. ინფორმაციის უცხოური სპეცსამსახურის აგენტებისთვის გადაცემა, ან არაკეთილსინდისიერ ბიზნეს პარტნიორზე თვალთვალი. ეს ყველაფერი დღეს ისეთი მარტივი და ხელმისაწვდომია, როგორც არასდროს. სავარაუდოდ, ბიზნესი ბიზნესია და კომპანიები თავიანთი შესაძლებლობების გამდიდრების მიზნის გამოყენებას ნებაყოფლობით არასდროს შეწყვეტენ, ამიტომაც სახელმწიფო ბოლოს და ბოლოს უნდა ჩაერიოს.
დღეს საზოგადოება მის მიერვე შექმნილი მიყურადების ყველაზე სრულყოფილი სისტემის პირობებში ცხოვრობს. ტექნოლოგიური პროგრესის და გამდიდრების სურვილის წყალობით, დღეს თქვენს ცხოვრებაზე დეტალური ინფორმაციის რამდენიმე წუთში მიღება თითქმის ყველას შეუძლია.
წყარო: RBC.RU
მოამზადა თენგიზ აბლოთიამ