გლობალური ეკონომიკის 90% კორონავირუსის პანდემიის გამო,  ჯერ კიდევ მინიმუმზეა და ასეთი ვარდნის ერთ-ერთი ბუნებრივი შედეგია  - დეფლაცია.

აგვისტოში,  ევროზონაში პირველად 4 თვის მანძილზე ფასები დაეცა, თუმცა, პოლიტიკოსების მიზანი იმაში მდგომარეობს, რომ მოკლევადიანი მერყეობა ხანგრძლივ დეფლაციაში არ გადაიზარდოს.

ევროპის ცენტრალური ბანკის პროგნოზებს თუ დავუჯერებთ, ამ მიმართულებით დიდი წარმატებები მოსალოდნელი არაა - სავარაუდოდ, 3 წლის მანძილზე ინფლაცია გაიზრდება, ოღონდ მინიმალური დონეზე  - მხოლოდ 1,3%-მდე.

საფინანსო ბაზრები ელოდებიან, რომ ეს მაჩვენებელი ათწლეულის ბოლომდე დაბალ დონეზე დარჩება. დამოუკიდებელი ანალიტიკოსები ოდნავ უფრო ოპტიმისტურად არიან განწყობილები - მათი აზრით, დღეს სწორედ ძლიერი ევროა ერთ-ერთი ფაქტორი, რომელიც ევროზონაში ფასების ზრდას აფერხებს.

ამ წელს ევრო დოლართან  5,4%-ით გამყარდა.

ევროკავშირის ცენტრალური ბანკი, რომელიც ინფლაციის მიზნობრივ მაჩვენებლებს ძალიან სერიოზულად უყურებს,  დეფლაციური პროცესების დაძლევას და ფინანსური სისტემის ინფლაციის მიზნობრივ მაჩვენებლამდე გაზრდას ყველანაირად შეეცდება.

დაბალი ინფლაცია - საშიში დაავადება, რადგანაც მის პირობებში სესხების საპროცენტო განაკვეთები მეტია, ვიდრე შეიძლებოდა ყოფილ იყო. ეს განსაკუთრებთ დიდი პრობლემა მაშინ არის, როდესაც განაკვეთების შემცირების რესურსი ამოწურულია, როგორც ეს  დღესაა.

ამავე დროს, ეს ნდობის საკითხია - რამდენად მეტად მიზნობრივი მაჩვენებელი ნდობას კარგავს, მით უფრო რთულია შემდეგ მისი მიღწევა.

აშშ-ს ფედერალური რეზერვი იმდენად შეწუხებულია შესაძლო დეფლაციის გამო, რომ ინფლაციას მიზნობრივი დონის გადალახვის შესაძლებლობა მისცა.

ევროპის ცენტრალური ბანკი სიმშვიდეს ინარჩუნებს - მასტიმულირებელი ზომების მიღების ნაცვლად ის საერთოდ არაფერს არ აკეთებს. 

ცენტრალური ბანკის ექსპერტები ფიქრობენ, რომ რეგულატორი ზომებს სავარაუდოდ  დეკემბერში მიიღებს, თუმცა, ის დეფლაციას როგორც მცირე უსიამოვნებას და არა მდგრადობის გამოცდას განიხილავს.

ექსპერტები კი მიიჩნევენ, რომ თავისთავად ძლიერი ევრო ცუდი არაა - ბევრი ეკონომიკური მოდელი პირიქით, მას დადებითად აფასებს, რადგანაც, ამ დროს ფასები არ იზრდება, ადამიანების შემოსავლები სტაბილურია,  ცხოვრების დონეს კი ფასების მოულოდნელი და მასშტაბური ზრდა არ ემუქრება.

სავარაუდოდ, ამ აზრს ევროპის ცენტრალური ბანკიც იზიარებს, რომელიც, როგორც ჩანს, დაბალი ინფლაციის პერიოდში ცხოვრებისთვის ემზადება.

მართალია, დეფლაცია ეკონომიკურ ზრდას აფერხებს და პირველ რიგში სტაგნაციასთანაა დაკავშირებული, მაგრამ დღეს ევროპის ცენტრალური ბანკს სულ სხვა ამოცანები აქვს  - სოციალური აფეთქების თავიდან აცილება.

ამ შემთხვევაში გრძელვადიანი აღდგენა შესაძლოა მოკლევადიან სტაბილურობას ემსხვერპლოს.

theeconomist.com

მოამზადა თენგიზ აბლოთიამ