ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურმა თავისუფალი ინდუსტრიული ზონების შესახებ მოქმედი საგადასახადო პრაქტიკა შეცვალა და სავაჭრო კომპანიებს მოგების გადასახადის გადახდას სთხოვს.
თავისუფალი ინდუსტრიული ზონების შესახებ საქართველოს კანონის თანახმად, თიზ-ში დასაშვებია ნებისმიერი საქონლის წარმოება, გადამუშავება ან მომსახურების გაწევა, გარდა კანონის მე-12 მუხლით განსაზღვრული საქმიანობისა, რომელშიც შედის: ა) იარაღის, საბრძოლო მასალის წარმოება, იარაღით, საბრძოლო მასალით ვაჭრობა; ბ) ბირთვული, რადიოაქტიური ნივთიერებების წარმოება, ბირთვული, რადიოაქტიური ნივთიერებებით ვაჭრობა; გ) ნარკოტიკული და ფსიქოტროპული საშუალებების შეტანა, შენახვა, წარმოება ან/და რეალიზაცია; დ) თამბაქოს ნაწარმის ან/და თამბაქოს ნედლეულის შეტანა, შენახვა, წარმოება ან/და რეალიზაცია, გარდა ამ მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული შემთხვევისა. შესაბამისად, ყველა სხვა საქმიანობა თიზ-ში ნებადართულია და მოგების გადასახადისგან გათავისუფლებულია.
როგორც „კომერსანტთან“ თიზ-ების წარმომადგენლები აცხადებენ, მწარმოებელი კომპანიების მიმართ საგადასახადო უწყებას არ აქვს მოგების გადასახადის მოთხოვნა. თუმცა, ბოლო რამდენიმე თვეა აუდიტის დეპარტამენტი მოკვლევის მიზნით უკავშირდება საქართველოს თიზ-ებში რეგისტრირებულ სხვადასხვა სავაჭრო კომპანიებს მოგების გადასახადის გადახდასთან დაკავშირებით. გარდა ამისა, მათივე თქმით კანონი უკვე ძალიან მოძველებულია და ის ცვლილებებს საჭიროებს.
თიზ-ებში არსებულ პრობლემებს და სახელმწიფოს დამოკიდებულებას ინვესტორებთან მიმართებაში „კომერსანტთან“ ეხმაურება ეკონომიკის მინისტრის ყოფილი მოადგილე ქეთი ბოჭორიშვილი და აღნიშნავს, რომ ყველა პრობლემის მოგვარება თიზ-ბში ინვესტორებს თვითონ უხდებათ, ამას კიდევ ემატება ის რაც ახლა ხდება, მოძველებული კანონი და გადასახადების კუთხით გაურკვეველი ვითარება, ამიტომ ინვესტორს ინტერესი აღარ უჩნდება.
„ჩვენს ქვეყანაში ინვესტორისთვის არ აქვს მნიშვნელობა თიზ-ში გააკეთებს ინვესტირებას თუ მის გარეთ, რადგან არ არის მოწესრიგებული ინფრასტრუქტურა, თვითონ უწევს სირბილი რომ გაიყვანოს კომუნიკაციები, გააკეთოს გზა. ყველა ნორმალურ ქვეყანაში ინფრასტრუქტურა გაკეთებულია და ინვესტორმა მხოლოდ საწარმოს მშენებლობა უნდა უზრუნლველჰყოს, ზოგან შენობაც კი ხვდებათ და მხოლოდ ტექნიკით აღჭურვა სჭირდებათ. მსგავსი ინფრასტრუქტურის მოწყობა და ამაში ინვესტიციების განხორციელება არის თიზ-ის ერთ-ერთი მთავარი პრიორიტეტი, დღეს ჩამოსულ ინვესტორს კი უწევს მიწა თვითონ იპოვოს, შემდეგ გზა გაიყვანოს, სხვადასხვა უწყებებში მოაგვაროს გაზის, წყლის და ელექტროენერგიის პრობლემა. გარდა იმისა, რომ ყველა პრობლემის მოგვარება თვითონ უხდებათ, ამას კიდევ ემატება ის რაც ახლა ხდება, მოძველებული კანონი და გადასახადების კუთხით გაურკვეველი ვითარება, ამიტომ ინვესტორს ინტერესი აღარ უჩნდება.
თიზ-ბი მაშინ იქმნება ქვეყანაში როდესაც ბიუროკრატიული გარემოა და ამის გაუმჯობესება გსურს, იმისთვის რომ ინვესტორი მოიზიდო, ისეთები რომლებიც ექსპორტზე ორიენტირებულები არიან. თავისუფალ ინდუსტრიულ ზონებს აზრი აქვს მაშინ როდესაც რაღაც ახალის დანერგვა გინდა და შეიძლება მთელი ქვეყნის მასშტაბით ეს გაგიჭირდეს, რადგან რთული იყოს რეგულაციების შემოღება, ამ ახალი წესების შემოღება შეიძლება მარტივად მოხდეს თიზ-ებში და შემდეგ თუ გაამართლებს მთლიანი ქვეყნის მასშტაბით გადაიტანო. თიზ-ების არსებობას მაშინ აქვს აზრი როცა მთავრობა ინოვარტორია, ძალიან გახსნილია, რადგან სხვა შემთხვევაში მას აზრი ეკარგება. რამდენად მზად არის ქვეყანა ინვესტიციების მოსაზიდად და რა პერსპექტივებს სთავაზობს კომპანიებს, ამ მიმართულებით ჩვენ ვერ ვხედავთ ვერანაირ გადაწყვეტილებას, ვერც კანონების დახვეწის მიმართულებით, ვერც რეგულაციების და განაცხადების დონეზეც, არავინ არც კი ამბობს, რომ ინვესტიციებს მოზიდვა და ამა თუ იმ კომპანიის დაინტერესება გვსურს“, - განმარტავს ქეთი ბოჭორიშვილი.