„დატვირთული სეზონიდან გამომდინარე, წელს თევზზე საკმაოდ მაღალი მოთხოვნა იყო, შესაბამისად რა რესურსიც იყო ჩვენთან ამოიწურა, ფასიც ძალიან მაღალი იყო, 250 გრამამდე კალმახის ღირებულებამ 22 ლარი შეადგინა, ეს არის ჩასაბარებელი თანხა“ -  ამის შესახებ „კომერსანტს“ მეკალმახეობის ექსპერტმა და აჭარაში საკალმახეების  დამფუძნებელმა სოფო დიასამიძემ უთხრა. მან ასევე აღნიშნა, რომ მიმდინარე წელს თევზის ძალიან მაღალი, 99% -იანი  იმპორტი დაფიქსირდა.

„წელს როგორც მოთხოვნა ასევე თევზის ფასიც ძალიან მაღალი იყო, ერთი 250 გრამიანი კალმახის ფასი 22 ლარამდე გაიზარდა, მოთხოვნას მიწოდება ვერ  ეწეოდა, შესაბამისად საქართველოში თევზის იმპორტმა თითქმის 99%  შეადგინა, თევზის  ტრანსპორტირება  ძირითადად მეზობელი ქვეყნიდან ხდებოდა.

ჩვენ ასოციაციას ასევე აქვს საინკუბაციო საამქროც, წელს დაინახეს პოტენციალი და ბევრმა გადაწყვიტა, რომ საკუთარი წარმოება განავითაროს, რაც შეეხება ფასს ვფიქრობ, რომ ამხელა ფასი არ დარჩება, თუმცა ისეც  არ დაეცემა , რომ სექტორი წაგებაში გავიდეს, წელს მაღალი ფასი დეფიციტმა გამოიწვია“, - აღნიშნავს სოფო დიასამიძე.

დიასამიძის თქმით თევზის თვითღირებულების 70%  საკვებია, რომლის წარმოებაც საქართველოში არ ხდება და სექტორი მთლიანად იმპორტირებულ საკვებზეა დამოკიდებული. დიასამიძემ ასევე აღნიშნა, რომ 1 კონტეინერი თევზის ფასი მსოფლიო ბაზარზე საგრძნობლად გაძვირებულია.

„მოგეხსენებათ რომ თევზის თვითღირებულების 70% განპირობებულია საკვებით, რაც ქვეყანაში იმპორტირებულია და მის ფასზე მსოფლიოს ბაზარმაც იმოქმედა და მომწოდებლებმაც გაზარდეს  ფასი, თუ პანდემიის პერიოდში 1 კონტეინერი თევზის საკვების  შემოტანა პირობითად 20 000 ევრო ჯდებოდა,  ახლა სადღაც 32 000 ევრომდე არის გაზრდილი, ამიტომ ერთადერთ რისკი რჩება ის, რომ საკვების ფასი მაღალი იქნება, ეგ არის, რაც ჯერჯერობით ვერ მოგვარდა, ადგილობრივი წარმოება ჩვენ არ გვაქვს და ამაში  არავინ არ  არის დამნაშავე, საქართველოში არ არის თევზის იმხელა პოტენციალი, რომ ვინმემ საკვების წარმოება დაიწყოს, არავინ არ დაინტერესდება. თევზის საკვები, პოლონეთიდან, იტალიიდან,  გერმანიიდან შემოდის ძირითადად სამი კომპანია მუშაობს. 

მე  ვისურვებდი, რომ მსოფლიოში მშვიდობა ყოფილიყო და საქართველოშიამდენ ადამიანს ლტოლვილად ჩამოსვლა არ დასჭირვებოდა, მაგრამ იმდენი უკრაინელია შემოსული, რომ ამათ ხარჯზე ძალიან გაიზარდა მოთხოვნა, მათთან თევზისადმი ინტერესი უფრო მაღალია ვიდრე  ჩვენთან და ეს თევზის მოხმარებაზეც აისახა“, - აღნიშნა სოფო დიასამიძემ.

როგორც  დიასამიძემ  განმარტა, საქართველოში ადგილობრივი წარმოება თევზის მთლიანი მოხმარების მხოლოდ 3,5% - ს  აკმაყოფილებს დანარჩენი ბაზარს იმპორტირებული პროდუქტი მიეწოდება. მისივე თქმით, საქართველოს ნამდვილად აქვს  პოტენციალი იმისა, რომ წარმოება გაზარდოს და დაახლოებით 5-6 წელიწადში  თევზის იმპორტი 40% - ით შეამციროს.

სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის ინფორმაციით, მთლიანი შიდა პროდუქტის დარგობრივ სტრუქტურაში ყველაზე დიდი წილით გამოირჩევა ვაჭრობა (16.5 პროცენტი) და დამამუშავებელი მრეწველობა (10.9 პროცენტი). შემდეგ პოზიციებს იკავებს უძრავ ქონებასთან დაკავშირებული საქმიანობები (10.0 პროცენტი), სოფლის, სატყეო და თევზის მეურნეობა (8.3 პროცენტი), მშენებლობა (7.6 პროცენტი), ტრანსპორტი და დასაწყობება (6.5 პროცენტი), სახელმწიფო მმართველობა (6.0 პროცენტი), ხელოვნება, გართობა და დასვენება (4.8 პროცენტი).

თაკო კვაჭანტირაძე