საქართველოში 1-ელ თებერვალს, 31 იანვარს აღებული ტესტების საფუძველზე, კოვიდინფიცირების რეკორდული 24 201 შემთხვევა დაფიქსირდა, იმდენივე რაც პანდემიის დაწყებიდან პირველ 8 თვეში ერთად. მოსახლეობის რაოდენობის გათვალისწინებით, 12:00 საათისთვის 1 მლნ-დან 6085 შემთხვევით საქართველო პირველ ადგილზეა. სხვა ქვეყნების მიერ სტატისტიკის სრულად წარდგენის შემდეგ რეიტინგი შეიძლება შეიცვალოს, მაგრამ მხოლოდ უმნიშვნელოდ.

1-ლი თებერვლის მდგომარეობით, საქართველოში ინფიცირების სულ 1.2 მლნ შემთხვევაა აღრიცხული. საერთო სტატისტიკაში ხელმეორედ და უკვე მესამედ ინფიცირებულთა რაოდენობა საკმაოდ ბევრია, მაგრამ კიდევ უფრო მეტი აღურიცხავ პაციენტთა რაოდენობაა, რომელთაც სიმპტომები არ გამოვლენიათ ან გამოუვლინდათ, მაგრამ ტესტი არ გაუკეთებიათ.

1.2 მლნ ინფიცირებულიდან 15 016 ადამიანი გარდაიცვალა, 1 მლნ-ზე მეტი გამოჯანმრთელდა, 160 ათასზე მეტი კი მკურნალობას ამჟამადაც განაგრძობს.

რაც შეეხება აცრებს, სრულად ვაქცინირებულ პირთა რაოდენობა 1.221 მლნ ადამიანს შეადგენს, რაც მოსახლეობის 33%-ა, მათგან ბუსტერ დოზით 157 ათასი ადამიანია აცრილი — მოსახლეობის 4.3%-ზე ნაკლები. მსოფლიო მასშტაბით კი ორჯერადად უკვე პლანეტის მოსახლეობის 52.7% - 4.163 მლრდ ადამიანია აცრილი.

შემთხვევათა ასეთი რეკორდული ზრდა უმეტესწილად ომიკრონის შტამს უკავშირდება. ტენდენცია მსოფლიოში ერთნაირია, მიმდინარე წლის იანვარში გლობალურად ინფიცირების 89 მლნ შემთხვევა გამოვლინდა (უფრო მეტი ვიდრე მთლიანად 2020 წელს), გასული წლის ანალოგიურ პერიოდთან შედარებით 345%-ით მეტი, თუმცა სიკვდილიანობა 45%-ით 235 ათასამდე შემცირდა. ომიკრონს ყველა სხვა წინა შტამთან განსხვავებით ბევრად უფრო სწრაფი გავრცელება, მაგრამ ამავე დროს ნაკლები ლეტალობა ახასიათებს, თუმცა სეზონურ გრიპთან შედარებით ის ჯერ კიდევ უფრო საშიშია.

ამ დროისთვის რაიმე მტკიცებულება არ არსებობს, მაგრამ ომიკრონი პანდემიის დასასრულად მაინც განიხილება. წარსულის გამოცდილება აჩვენებს, რომ ყოველი შემდგომი შტამი წინასთან შედარებით უფრო სწრაფად გავრცელებად და ნაკლებად მომაკვდინებელი იყო, რასაც ვაქცინები და მედიკამენტოზური მკურნალობის მეთოდის დახვეწაც ემატება. თუ ეს კანონზომიერება არ დაირღვა, 2022 წელს პანდემია მართლაც დასრულდება.

1 საუკუნის წინ, ბევრად უფრო მაღალი ლეტალობის მქონე ესპანური გრიპის, ე.წ. ისპანკას აქტიური ეტაპიც ზუსტად 3 წლის მანძილზე 1918-1920 წლებში მძვინვარებდა. მაშინ პანდემიამ პირველ მსოფლიო ომთან შედარებით 4-ჯერ ან 5-ჯერ მეტი 40-50 მლნ ადამიანი იმსხვერპლა, რაც იმდროინდელი მოსახლეობის 2%-ს აღემატებოდა.

გიორგი ელიზბარაშვილი