თბილისის მოსახლეობა ბუნებრივი აირი 1-ლი ივნისიდან 8 თეთრი 54 თეთრამდე უძვირდება. ტარიფი ამ დრომდე 46 თეთრს შეადგენდა, რაც საქართველოს მასშტაბით ყველაზე დაბალი იყო, რეგიონებში 1 კუბური მეტრი გაზი 57 თეთრი ღირს. ორივე შემთხვევაში კომერციული ტარიფი ბევრად მაღალია. თბილისში, „თბილისი ენერჯის“ აბონენტებისთვის ფასი 1.1 ლარია, რეგიონებში „სოკარის“ აბონენტებისთვის 95 თეთრი.

თბილისში ბუნებრივი გაზის ტარიფი ბოლოს 2017 წელს გაიზარდა. ზრდა უმნიშვნელო იყო 0.53 თეთრი. მთლიანობაში 2013 წლიდან დღემდე დედაქალაქში ბუნებრივი გაზის სამომხმარებლო ტარიფი 18.7%-ით გაიზარდა. იქამდე 2013 წლის მარტში ქართულმა ოცნებამ დაპირება ნაწილობრივ შეასრულა და გაზი 10%-ით, ანუ 5 თეთრით გააიაფა.

მიმდინარე წლის 1-ლი იანვრიდან გაძვირდა როგორც „თბილისი ენერჯის“ დერეგულირებული კომერციული ტარიფი 86 თეთრიდან 1.10 ლარამდე, ასევე ელექტროენერგიის ტარიფი მთელი საქართველოს მასშტაბით და წყლის ტარიფი თბილისში. გაძვირება იურიდიულთან ერთად ფიზიკურ პირებსაც შეეხოთ.

ენერგოდისტრიბუტორების მიერ სემეკში წარდგენილი მთავარი არგუმენტი ვალუტის კურსი იყო. ტარიფების ბოლო კორექტირებიდან - 2017 წლის დეკემბრიდან ლარი 24%-ით 2.64-დან 3.27-მდე გაუფასურდა.

„თბილისი ენერჯის“ განმარტებით, კომპანია ბუნებრივ აირს 34 თეთრად ყიდულობს და 26 თეთრად ყიდის, (დანარჩენი 20 თეთრი ტრანსპორტირების საფასური და დღგ-ა) რის გამოც ბოლო 1.5 წელიწადში 25 მლნ ლარი იზარალა.

ბუნებრივი აირის საცალო ფასი დროთა განმავლობაში მუდმივად იზრდებოდა. 20 წლის წინ ის 27 თეთრი ღირდა, შემდეგ 32 თეთრი გახდა. დღეს თბილისში 46 თეთრია, რეგიონებში - 57. ტარიფის ზრდა უკავშირდებოდა როგორც იმპორტის გაძვირებას ასევე კურსის ცვლილებას. 2006 წლამდე ქვეყანა მთლიანად რუსულ გაზზე იყო დამოკიდებული და 1000 კუბური მეტრი $60 ღირდა, რაც ჯერ $110, შემდეგ კი $235 გახდა. საქართველომ მომწოდებელი შეიცვალა და რუსეთი აზერბაიჯანმა ჩაანაცვლა.

აზერბაიჯანიდან საქართველო გაზს 3 განსხვავებული ტარიფით იღებს. სამივე შემთხვევაში ზუსტი ფასი გასაიდუმლოებულია, თუმცა გაჟონილი ინფორმაციიდან და საერთო იმპორტში გადახდილი თანხიდან მიახლოებითი ფასის გამოთვლა შესაძლებელია. ყველაზე იაფი „შაჰ-დენიზიდან“ მიღებული გაზია, რომელსაც ქვეყანა ტრანზიტის საფასურად ღებულობს, ფასი ამ შემთხვევაში 1000 კუბურ მეტრზე $60-ის ფარგლებში მერყეობს. შაჰ-დენიზი 2-ის დასრულების შემდეგ მილსადენის გამტარუნარიანობა წლიურად 9 მლრდ-დან 16 მლრდ კუბურ მეტრამდე გაიზარდა, 2030 წლისთვის დაგეგმილია შაჰ-დენიზი 3-ის დასრულება რის შემდეგაც ტრანზიტული გაზის მოცულობა 28 მლრდ კუბურ მეტრამდე გაიზრდება. საქართველოს სპეც ფასად 5% - 1.4 მლრდ კუბური მეტრი ერგება, რაც ამჟამინდელი ჯამური მოხმარების ნახევარზე ოდნავ მეტია.

შაჰ-დენიზიდან მიღებული გაზი 2 ნაწილად იყოფა: ტრანზიტულად და ოფციურად. გავრცელებული ინფორმაციის თანახმად საქართველო 2020-მდე 300 მლნ კუბურ მეტრ ბუნებრივ გაზს $55-ად ყიდულობდა, 500 მლნ კუბურ მეტრს - $64-ად. სოციალურ გაზს მოსახლეობისა და თბოსადგურებისთვის $189-ად, კომერციულ გაზს კი $240-ად.

ბოლო წლებში რამდენჯერმე გავრცელდა ინფორმაცია, რომ აზერბაიჯანი საქართველოსთვის კომერციულ გაზის ტარიფს ამცირებდა. აქცენტი ძირითადად გაზგასამართ სადგურებზე კეთდებოდა, საუბარი იყო 35-40 დოლარიან ფასდაკლებაზე. დეკემბერში თბილისში „სოკარის“ პრეზიდენტის - როვნაგ აბდულაევის ვიზიტის შემდეგ ოფიციალურ დონეზე გაცხადდა, რომ საქართელო 200 მლნ კუბურ მეტრ სოციალურ გაზს შემცირებული ტარიფით მიიღებდა.

2019 წელს საქართველოს რუსეთიდან გაზი არ შემოუტანია და თუ არ ჩავთვლით 0.3%-იან ადგილობრივ გაზს მთლიანად აზერბაიჯანზე იყო დამოკიდებული. საქსტატის ცნობით იმავე წელს ქვეყანამ გაზის იმპორტში $328 მლნ გადაიხადა, რაც იმას ნიშნავს რომ გასაშუალებული ტარიფი 1000 კუბურ მეტრ ბუნებრივ გაზზე $122-ს შეადგენს. 2015 წელს გაზის მოხმარებამ 2.403 მლრდ კუბური მეტრი შეადგინა და მასში ბევრად მეტი - $416 მლნ იქნა გადახდილი, ანუ 1000 კუბურ მეტრზე  - $173. ამ ირიბი გამოთვლების შედეგად შეიძლება ვთქვათ, რომ 2015 წლის შემდეგ გაზის საშუალო ტარიფი მნიშვნელოვნად 30%-ით შემცირდა.

საქართველოში ბუნებრივი გაზის მოხმარების საპროგნოზო მაჩვენებელი 2021 წელს 6.1%-ით 2.730 მლრდ კუბურ მეტრამდე იზრდება. სექტორების მიხედვით თბოსადგურების მოხმარება 600 მლნ-დან 665 მლნ კუბურ მეტრამდე უნდა გაიზარდოს, მოსახლეობის - 1.026 მლრდ-დან - 1.130 მლრდ კუბურ მეტრამდე, კომერციულის წილი კი უმნიშვნელოდ 912 მლნ-დან 900 მლნ კუბურ მეტრამდე მცირდება.