ბეჭდური მედიისა და ტელევიზიის პოპულარობა სულ უფრო მცირდება. მართალია, ტექნოლოგიური პროგრესი მათ ჯერჯერობით ვერ გააქრობს, თუმცა ამ სახის საკომუნიკაციო საშუალებების მიმართ მოთხოვნა მცირდება. ამის შესახებ ,,კომერსანტთან“ სტატისტიკოსი სოსო არჩვაძე საუბრობს. მისი თქმით, უახლოეს რამდენიმე წელიწადში პრესისა და ტელევიზიის როლი საგრძნობლად შეიზღუდება და ეს ტენდენცია უკვე დაწყებულია.

,,ჩვენც ვამჩნევთ, რომ გაზეთსა და ტელევიზიას თანდათან ანაცვლებენ სოციალური ქსელები. სხვათა შორის, ეს დადასტურდა კიდეც აშშ-ის 2016 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებით, სოციალურმა ქსელებმა და სწორად წარმართულმა კამპანიამ მაშინ უზრუნველყო ტრამპის გამარჯვება. მართალია, გაზეთს ეყოლება მკითხველი, მაგრამ სტრუქტურა, თანაფარდობა განთავსების მიხედვით, ბეჭდვით და ელექტრო საინფორმაციო საშუალებებს შორის ამ უკანასკნელის სასარგებლოდ და დიდი უპირატესობით შეიცვლება“, - ამბობს სტატისტიკოსი ,,კომერსანტთან“.

არჩვაძე ყურადღებას ამახვილებს იმ გარემოებაზეც, რომ ტელევიზიის მაყურებელთა შორის ახალგაზრდების რაოდენობა მკვეთრად შემცირებულია.

,,დღესდღეობით ტელევიზიის როლი საკმაოდ შეზღუდულია. გულახდილი ვიყოთ, ახალგაზრდა თაობა ტელევიზიას უფრო ნაკლებად უყურებს, ვიდრე საშუალო და უფროსი ასაკის ადამიანები. არ მომერიდება თქმა, სამწუხაროდ, სატელევიზიო გადაცემები, განსაკუთრებით იუმორისტული პროგრამები, გათვლილია დაბალი ინტელექტის მქონე ადამიანებზე, პროვინციალიზმი, ამ სიტყვის ყველაზე ცუდი გაგებით (და არა წარმომავლობით). მაღალ ფასეულობებზე გამოდევნებული მაყურებელი და საზოგადოება ტელევიზიებს შედარებით ნაკლებად უყურებს. უფრო ინტერნეტსა და სოციალურ ქსელებს ეტანებიან, თუმცა მკვეთრი ხაზების გავლება რთულია. ტენდენცია აშკარაა, ტელევიზია ჯერჯერობით რჩება დაბალი სამომხმარებლო კულტურის მქონე საზოგადოების საცნობარო და საინფორმაციო რესურსად. დიდი ალბათობით, რამდენიმე წელიწადში სოციალური ქსელები გაზეთსა და ტელევიზიას საგრძნობლად ჩაანაცვლებენ, ეს რეალობა არც ისე შორსაა“, - განმარტავს სოსო არჩვაძე.

შეგახსენებთ, რომ საქართველოში ტელემაუწყებლობა 65 წლისაა. პირველი გადაცემა 1956 წლის 30 დეკემბერს გავიდა ეთერში.

რაც შეეხება გაზეთს, საგამომცემლო საქმიანობის დაწყება საქართველოში მე-19 საუკუნის მეორე ათწლეულს უკავშირდება. კონკრეტული პიროვნებებისა და საგამომცემლო საქმიანობის დეტალებზე დოკუმენტები შემორჩენილი არ არის, თუმცა, ისტორიული წყაროების მიხედვით, გაზეთის დაარსების იდეა თბილისში 1818 წელს გასჩენიათ.

ზუსტად 202 წლის წინ, 1819 წლის 21 მარტს (ძველი სტილით 8 მარტს), პირველი ქართულენოვანი გაზეთი გამოვიდა.

„საქართველოს გაზეთი“ - ასე ერქვა თაბახის ფურცლის ზომის, 4 გვერდიან გაზეთს, რომელშიც ძირითადად აქვეყნებდნენ ცენტრალური და ადგილობრივი მთავრობის ბრძანებებსა და განკარგულებებს, რუსეთისა და საქართველოს ამბებს, მოთხრობებს, ანეკდოტებს, განცხადებებს, მათ შორის ყმების გაყიდვის შესახებ და ასევე ამბებს უცხოეთიდან.

მარი ჩიტაია