მდიდარ და ღარიბ ქვეყნებში, ლათინურ ამერიკაში, ინდოეთში, პაკისტანში, აფრიკაში, ევროპაში - ღარიბი ადამიანები, რომლებიც პანდემიის გამო კიდევ უფრო ღარიბები გახდნენ, კარანტინს, იზოლაციას, და ეკონომიკის გაჩერებას სულ უფრო აქტიურად აპროტესტებენ.
მთელს მსოფლიოში სასურსათო დახმარებაზე მომუშავე ორგანიზაციები ღარიბთა მხრიდან უფასო კვებაზე მოთხოვნის ზრდაზე საუბრობდნენ. მდიდარ საფრენგეთში კი, უფასო სასადილოებში ღარიბების და სტუდენტების მოზღვავების გამო, დახმარების მიმღებთა რაოდენობა 3-ჯერ გაიზარდა.
სურსათის საერთაშორისო ორგანიზაციის პროგნოზით, წლის ბოლომდე მსოფლიოში შიმშილის ზღვარზე მყოფ ადამიანთა რაოდენობა 135-დამ 265 მლნ-მდე გაიზრდება.
გაერთიანების დირექტორის დევიდ ბიზლის თქმით, მსოფლიო შიმშილის პანდემიის ზღვარზეა.
„მშიერი აჯანყებების“ ეპოქა ჩვენ უკვე დასრულებული გვეგონა, რადგან ეს უკვე წასრული სამყაროს სიმბოლოა. „მშიერი აჯანყებები“ სოფლის მეურნეობის კომერციალიზაციის და სამრეწველო რევოლუციის შედეგი იყო. ასევე ეს მოვლენა აქტუალური 1917 წელს რუსეთის რევოლუციის წინ იყო. 1960-იან წლებში მშიერი ადამიანები ქუჩებში აფრიკის და აზიის ყოფილ კოლონიალურ ქვეყნებში, დემოგრაფიული აფეთქების და შეარაღებული კონფლიქტების ზრდის პერიოდებში გამოდიოდნენ. 2008 თუ 2011 წელს მათ შესახებ „არაბული გაზაფხულის“ დროს, თუმცა, მცირე ხნით გაახსენდათ“ - ამბობს ბიზლი.
თუმცა, ბოლო თვეებში ლიბანში, ჩილეში და ვენესუელაში დიდი ქალაქების გარეუბნებში ადამიანები პროტესტს გამოხატავდნენ. ამბოხის პარიზის დეპარტამენტ სენ-დენის ხელმზღვანელობასაც ეშინია.
ყველგან ამ და სხვა ადგილებში ადამიანები კარანტის არღევევენ და ეკონომიკური ცხოვრების აღდგენას ითხოვენ.
თუმცა,პოლიტიკურ და ეკონომიკურ ელიტებს ეს ხმა არ ესმით. ისინი პრობლემას და მის მასშტაბს არ იმჩნევენ და უპირატესობას შეზღუდულ მიზნობრივ დამხარებას ანიჭებენ.
ეკონომიკურმა ელიტებმა „პოსტკრიზისულ სამყაროზე“ კონტროლის აღდგენის პროცესო უკვე დაიწყეს, და ნეოლიბერალური ლოგიკას ემხრობიან - ამ ლოგიკით კი ეკონომიკური ზრდა უმთარვესია, მათ შორის ელემენტარული სოციალური სიკეთეების მოსპობის ხარჯზე.
ეს სიბრმავე - დანაშაულებრივია და ამიტომ სულ უფრო მეტ ადამიანს არჩევანის წინაშე აყენებს- რომელი სიკვდლია უკეთესი - კორონავირუსით თუ შიმშილით?