პანდემიის პირველ თვეებში ეკონომიკური მაჩვენებლების ვარნდასთან და სიკვდილიანობის ზრდასთან ერთად მიგრაციული ნაკადების დრამატული შემცირებაც დაფიქსირდა.
21-ე საუკუნის სამყარო, რომლის მიგრაციული დინამიკაც ათწლეულების მანძილზე იზრდებოდა, საპირისპირო მოვლენის მოწმე გახდა, მილიონობით ადამიანმა სასწრაფოდ სამშობლოში დაბრუნება დაიწყო. 2020 წელს მიგრაცია განვითარებულ ქვეყნებში 2019 წელთან შედარებით 2-ჯერ შემცირდა. ეს პროცესი მეტ-ნაკლებად ერთგვაროვანი იყო ყველა მდიდარი სახელმწიფოსთვის, თუმცა, ქვეყნების მიხედვით გარკვეული სხვაობა მაინც არის. მაგალითად, შტატებში მიგრაციის თითქმის ყველა არხი დაიხურა, მაგრამ სოფლის მეურნეობაში სეზონური სამუშაოებისთვის გამონაკლისი იქნა დაშვებული, მაშინ, როდესაც, იაპონიამ და სამხრეთ კორეამ ყველაფერი ჩაკეტეს.
მიგრაციაზე აგებულ ისეთ ქვეყნებში, როგორც კანადა და ავსტრალიაა, მიგრანტების რაოდენობა შესაბამისად 45%-ით და 70%-ით შემცირდა. ამის შედეგად წარმოქმნილი სამუშაო ძალის დეფიციტის კომპენსირებისთვის კანადა 2021-2023 წლებში ყოველწლიურად 400 000 მიგრანტის ჩამოყვანას გეგმავს.
სპარსეთის ყურის მდიდარი ქვეყნები, სადაც 5 მლნ. აზიელი მიგრანტი ცხოვრობს, ორმაგად, პანდემიისგან და ნავთობზე ფასების ვარდნისგან დაზარალდნენ. ამის გამო საუდის არაბეთში ჩამომსვლელი მიგრანტების რაოდენობა 10-ჯერ შემცირდა.
რა დაგვანახა ამ მიგრაციულმა კოლაფსმა? პირველი რიგში ის, რომ მდიდარ ქვეყნებში ეკონომიკის მთელი დარგები პირდაპირ დამოკიდებულია უცხოურ მუშახელზე და მის გარეშე ფუნქციონირება არ შეუძლია. აღმოჩნდა, რომ მიგრანტები შეუცვლელები არიან.
ეს ყველაფერს ეხება. მაგალითად, აგრარულ სექტორს, რომლის გადასარჩენად ავსტრალიას, გერმანიას და საფრანგეთს მიგრანტების მოძიება და მათთვის ჩარტერული რეისების დანიშნვაც კი მოუწია. ეს ჯანდაცვის სექტორსაც ეხება, სადაც უმცროსი სამედიცინო პერსონალის მეოთხედი მიგრანტია.
განსაკუთრებით მოწყვლადი ამ კუთხით ბრიტანეთი აღმოჩნდა, რომელმაც ჯანდაცვის სექტორში მომუშავე უცხოელებს ყოველგვარი დისკუსიების და გასაუბრებების გარეშე ვიზების მოქმედება 2021 წლამდე გაუგრძელა.
პანდემიის კიდევ ერთი გაკვეთილი მაღალკვალიფიცირებული სპეციალისტების მიგრაციას შეეხება. კორონავირუსამდე მიგრანტები სამ კატეგორიაზე მოთხოვნა ძალიან მაღალი იყო, რაც მიგრაციული ნაკადების განათლების დონის ზრდას იწვევდა.
თუმცა, ინტელექტუალური სამყარო, რომელსაც არ სჭირდება დაზგასთან დგომა, დისტანციურადაც ძალიან კარგად მუშაობს. ეს ჩვენ ადრეც ვიცოდით, თუმცა, პანდემიამ ნათლად დაგვანახა ამ შედარებით ახალი ტენდენციის მასშტაბები.
ეს ბევრ კითხვას ბადებს, შესაძლებელია თუ არა ბინადრობის უფლების გაცემა დისტანციური მუშაობისთვის? როგორი იქნება დისტანციაზე მომუშავე უცხოელი სპეციალისტების საგადასახადო სტატუსი?
ეს ტენდენცია ასევე ღარიბ ქვეყნებზე დადებითად იმოქმედებს. იქ „ტვინების გადინება“ შენელდება, რადგანაც დისტანციურად მომუშავე სპეციალისტთათვის სამშობლოში დარჩება და პარალელურად იქ მუშაობაც შესაძლებელი იქნება. ამას შესაძლოა პოლიტიკური შედეგებიც მოჰყვეს, განსაკუთრებით ღარიბი ავტორიტარული ქვეყნებისთვის, სადაც „ტვინების გადინების“ გამო სამოქალაქო საზოგადოება ვერ ყალიბდება, და მმართველი რეჟიმებისთვის წინაამღდეგობის გაწევა შეუძლებელი ხდება.
რა თქმა უნდა, ვაქცინაცია მიგრაციის აღდგენას ხელს შეუწყობს, თუმცა, პანდემიამ ნათლად დაადასტურა ის, რაც აქამდეც ცხადი იყო, მდიდარი ქვეყნები, შობადობის შემცირების ფონზე, მიგრანტებზე სულ უფრო დამოკიდებულები ხდებიან.
lemonde.fr
მოამზადა თენგიზ აბლოთიამ
მიგრაცია
