ევროპაში სულ უფრო პოპულარული ხდება ვაქცინირებული ადამიანებისთვის შეღავათების მინიჭების იდეა. თუმცა კოვიდ-პასპორტების გაცემა დღეს ჯერ კიდევ ნაადრევია და ის სასურველ შედეგს, ტურისტული ინდუსტრიის აღორძინებას ვერ მოიტანს.
პირველმა ეს წინადადება საბერძნეთის პრემიერ-მინისტრმა კირიაკოს მიცოტაკისმა გაახმოვანა. მან მხარდაჭერა სხვა, ტურიზმზე მნიშვნელოვნად დამოკიდებული ქვეყნებისგანაც მიიღო. იდეა ასევე ევროკომისიის თავჯდომარემ ურსულა ფონ კლიანენმაც მოიწონა და კოვიდ-პასპრორტი „საზღვრების გახსნისთვის აუცილებელ სამედიცინო პირობად“ შეაფასა. თუმცა, სინამდვილეში კოვიდ-პასპორტიზაცია დიდ რისკებს შეიცავს, რადგანაც ის არასწორ მეცნიერულ, იურიდიულ და ტერიტორიულ არგუმენტებს ემყარება.
ადამიანების და ქვეყნების გაერთიანების და შეკავშირების ნაცვლად კოვიდ-პასპორტი დამატებით ბარიერებს შექმნის, მაგრამ ინფექციისგან ვერავის დაიცავს.
მეცნიერული თვალსაზრისით არასწორია წარმოდგენა, რომ კოვიდ-პასპორტის მიმღები ინფექციის მატარებელი არ არის. დღეისთვის არსებული მონაცემები, ვაქცინა დაავადების სიმპტომების ბლოკირებას ახდენს, თუმცა, ვირუსის გავრცელებას მხოლოდ ნაწილობრივ აფერხებს - ვაქცინირებული ადამიანი შესაძლებელია თავად ჯანმრთელი, თუმცა, ამავე დროს ინფექციის მატარებელი იყოს. მაგრამ მთავარი არც ესაა. კოვიდ-პასპორტიზაციის აუცილებელი პირობაა ვაქცინასთან თანასწორი ხელმისაწვდომობა ყველასთვის, თუმცა სადღეისოდ ამ საკითხში ბევრი სირთულეა, პირველ რიგში ქვეყნებს შორის. მაგალითად, დანიელები ვაქცინას ფრანგებზე, გერმანელები კი ჰოლანდიელებზე ადრე მიიღებენ.
ასევე სერიოზული უთანასწორობაა თავად ქვეყნებში, რეგიონების და სოციალური ფენების მიხედვით. ვაქცინის მიღების ყველაზე დიდი შანსი მეგაპოლისების მოსახლეობას აქვს, მაშინ როდესაც პროვინციებისთვის და შედარებით მცირე ქალაქებისთვის, პირველ ეტაპზე ვაქცინის მიღება დიდ სირთულეებს უკავშირდება.
გარდა ამისა, ევროკავშირის რამდენიმე ქვეყანაში გამოყოფილია პირთა კატეგორიამ რომლებიც პირველ რიგში აიცრებიან, ძირითადად, მედიკოსები და მოხუცები. შემდგომ ჯგუფებს კი სახელმწიფო თავისი შეხედულებებისამებრ ადგენს, მასწავლებლები, ტრანსპორტის სექტორში დასაქმებულები და ა.შ.
რა მოელის მილიონობით ევროპელს, ვინც პრივილეგირებულთა კატეგორიაში არ შედის? მათ შორის 17 მლნ. ადამიანს, რომელიც ევროკავშირის მოქალაქეა, მაგრამ იმ ქვეყანაში არ ცხოვრობს სადაც დაიბადა? რა მოელის მილიონობით მიგრანტს არაევროკავშირის ქვეყნებიდან? — მათთვის ვაქცინაციის შესაძლებლობა დახურული იქნება და სურვილის შემთხვევაში მათ ვაქცინების შავი ბაზარზე მოძიება მოუწევთ. ეს ადრე თუ გვიან მოხვდება, როდესაც საზოგადოებაში უთანასწორობაა, ეს შავი ბაზრის გაჩენას გარდაუვალს გახდის.
ყველა ამ ფაქტორის გათვალისწინებით, ევროკომისიისთვის უმჯობესი იქნებოდა ევროკავშირის ქვეყნებს შორის თანამშრომლობის გაღრმავებაზე და უთანასწორობის დაძლევაზე ზრუნვა. კოვიდ-პასპორტების შექმნის ნაცვლად, ევროკომისიამ ვაქცინის თანასწორი განაწილება როგორც ქვეყნებს შორის, ასევე ქვეყნებს შიგნით უნდა უზრუნველყოს.
ვაქცინაციის ცნობა ეკონომიკური პრობლემების გადაწყვეტისთვის პანაცეად ვერაფრით ჩაითვლება, განსაკუთრებით, ისეთ სექტორებში, როგორც ტურიზმი და სარესტორნო ბიზნესი. 2020 წელს, ამ დარგების გადარჩენისთვის საზღვრების შერჩევითმა გახსნამ დაინფიცირების მკვეთრი ზრდა გამოიწვია.
პანდემია ევროპის სხვადასხვა ქვეყნებში არათანაბრად განაწილდა, ზოგი მეტად დაზიანდა, ზოგი კი ნაკლებად. კოვიდ-პასპორტების შემოღება, სხვადასხვა კატეგორიებად ადამიანების გაყოფა, ამ შემთხვევაში კარგი და სასარგებლო იდეა ნამდვილად არაა.
თენგიზ აბლოთია
წყარო: repubblica.it
ტურიზმი
