გასული კვირის ბოლოს „საქართველოს ჯანდაცვის ჯგუფის“ ხელმძღვანელმა, კორონოვირუსისგან სულ ახლახანს გამოჯანმრთელებულმა ნიკოლოზ გამყრელიძემ, საჯაროდ უსაყვედურა ეროვნული ბანკის პრეზიდენტს, კობა გვენეტაძეს სიტლანქისა და მოუქნელობის გამო.

მედიასთან საუბრისას გამყრელიძემ აღნიშნა, რომ მის მიერ, ანუ ქვეყნის ყველაზე მსხვილი ჰოსპიტალური გაერთიანების პირველი პირის მიერ მიწერილ წერილზე, რომელიც პრაქტიკულად ბოქსირებული პალატიდან გაუგზავნა გვენეტაძეს და სადაც ოპერატიულ რეჟიმში მისაღებ გადაწყვეტილებებზე იყო საუბარი, 10 დღეა გასული და რეაგირება არ მიუღია…

ბუნებრივია, იყო მოლოდინი, რომ ამ განცხადებას ეროვნული ბანკის მხრიდან შესაბამისი გამოხმაურება მოჰყვებოდა და საზოგადოება ახსნა-განმარტებას მოისმენდა, მაგრამ ეს ასე არ მოხდა. ამიტომ “ბანკები და ფინანსები” უკვე დაიტერესდა, თუ კონკრეტულად რა საკითხების გადაჭრაში ითხოვდა სასწრაფო თანადგომას „საქართველოს ჯანდაცვის ჯგუფი“ ეროვნული ბანკისგან იმ ვითარებაში, როცა გადამწყვეტად მნიშვნელოვანია ქვეყნის ჯანდაცვის სექტორის გამართულად და შეუფერხებლად ფუნქციონირება. შესაბამისად, შემოგთავაზებთ თემის გაგრძელებასაც.

მანამდე კი, სამწუხაროდ, უნდა ითქვას, რომ ეროვნული ბანკის და მისი პრეზიდენტის დაგვიანებული რეაქციები უკვე მავნე ჩვევადაა ქცეული. სამწუხარო და დამაზიანებელი კი ის არის, რომ ეს მოუქნელობა აზარალებს მთელ ქვეყანას და გადაცემის ეფექტის პრინციპით ეხება თითოეულ ჩვენს თანამოქალაქეს.

ჯერ კიდევ სხვა საკითხია და დღეს ძნელი სათქმელია, რა უფრო დააზარალებს ქვეყანას, საკუთრივ კორონავირუსი, თუ პანდემიისგან გამოწვეული ეკონომიკური კრიზისი. ფაქტია, რომ საქართველოში ვირუსს პროფესიონალი ეპიდემიოლოგები და კლინიცისტები დაუხვდნენ და დღემდე შესაძლებლობების მაქსიმუმით ებრძვიან. ამაზე საზოგადოება თანხმდება. თუმცა, ცუდი ის არის, რომ ანალოგიური ვითარება ვერ გვაქვს კრიზისულ ვითარებაში საბანკო-საფინანსო სფეროს რეგულირების თვალსაზრისით.

უფრო სამწუხარო ის არის, რომ არსებული რეალობა ეროვნული ბანკის და მისი პრეზიდენტის, კობა გვენეტაძის მიერ ახლო წარსულში გატარებული არასწორი, არაადეკვატური და მცდარი პოლიტიკის მიმდინარე ლოგიკური გაგრძელების შედეგია.

თავად განსაჯეთ – ფაქტია, გასულ 2019 წელს გამკაცრებულმა ღონისძიებებმა დიდწილად განაპირობა ლარის გაუფასურება და ინფლაცია და ცენტრალური ბანკი შემდგომში იძულებეული გახდა მანამდე მის მიერვე მხარდაჭერილი და გატარებული პოლიტიკის საწინააღმდეგოდ მოქცეულიყო – მიღებული ზომის სახით ეროვნულ ბანკს საპროცენტო განაკვეთის 2.5 პროცენტული პუნქტით აწევაც მოუწია.

ანუ, რომ არა ის ღონისძიებები და არასწორი პოლიტიკა, რაც შარშან აქტიურად ტარდებოდა, ახლა გვექნებოდა მონეტარული პოლიტიკის საგრძნობლად დაბალი განაკვეთი, ნაკლები ინფლაცია და შესაბამისად, მეტი საშუალება საიმისოდ, რომ გაცილებით ეფექტიანად გვემართა შოკები. მათ შორის, გაცვლითი კურსიდან მომდინარე შოკები.

ექსპერტულ წრეებში ხშირად აღინიშნება, რომ შოკურ პერიოდში ეროვნული ბანკის პრეზიდენტის პოზიციონირება არ არის დამაჯერებელი და მისი ვერბალური ინტერვენციები, სამწუხაროდ, ვერ ახდენს საჭირო ეფექტს. უფრო პირიქით, – ამძაფრებს განმცდას, რომ ვითარების კონტროლი არ/ვერ ხერხდება და პროცესი თვითდინებაზეა მიშვებული…

წყარო: გაზეთი „ბანკები და ფინანსები“