სულ უფრო მეტი ამერიკელი დიდი მეგაპოლისების დატოვებას და შედარებით მცირე ქალაქებში დასახლებას ცდილობს.

ამ ტენდენციის ძირითადი მიზეზებია პროვინციაში ცხოვრების უფრო მაღალი ხარისხი და შედარებით იაფი უძრავი ქონება.

ეს ტრენდი უკვე წლებია არსებობს, თუმცა პანდემიამ ის კიდევ უფრო გაძლიერა - დღეს უკვე დისტანციური მუშაობის საშუალება გაჩნდა, და ამავე დროს კორონავირუსის ძირითადი ეპიცენტრები  სწორედ მსხვილი მეგაპოლისები გახდა.

კრიზისი ადამიანებში სუფთა ჰაერზე და ბუნებასთან ახლოს ცხოვრების სურვილს აღრმავებს. მარტში, ეპიდემიის დაწყების შემდეგ ნიუ-იორკი 420 000 ადამიანმა დატოვა - მათი დიდი ნაწილი პანდემიის დასრულებას პატარ-პატარა ქალაქებში ელოდება.

გაურკვეველია, მათ შორის რამდენი დაბრუნდება უკან, და რამდენი იქვე დარჩენას არჩევს - მითუმეტეს, რომ ძირითადად საუბარია ადამიანებზე, ვისაც დისტანციური მუშაობის საშუალება აქვთ.

„ეს განსაკუთრებული სიახლე არაა. ბოლო 4-5 წელი ამერიკელები დიდ ქალაქებს სულ უფრო აქტიურად ტოვებენ. ისინი სოფლებში არ მიდიან - მათი დიდი უმრავლესობა შედარებით მცირე და მშვიდ ქალაქებში სახლდება“ - განაცხადა  Brookings-ის ცენტრის დემოგრაფმა უილიამ ფრეიმ.

მისი თქმით, ათწლეულის დასაწყისში საპირისპირო ტენდენცია შეინიჩნებოდა- მოსახლეობა სამუშაოს ძიებაში დიდ მეგაპოლისებში აქტიურად ჩადიოდა, თუმცა, ბოლო პერიოდში საქმე სულ სხვაგვარადაა.

ისეთი მსხვილი კომპანიები, როგორც,  მაგალითად,  Volkswagen, მიხვდნენ, რომ მათი ბაზრები არა მხოლოდ ნიუ-იორკი, ბოსტონი, სან-ფრანცისკო, და ლოს-ანჯელესია. ამერიკულ პროვინციაში მდებარე კომპანიებში ინვესტიციების  გიგანტური კორპორაციები სულ  უფრო ხშირად დებენ.

ქალაქები და შტატები ერთმანეთს მომგებიან შეთავაზებებში იმისთვის ეჯიბრებიან, რომ მეგაპოლისებიდან რაც შეიძლება მეტი განათლებული ადამიანი მოიზიდონ. მაგალითად, შტატი ვერმონტი დისტანციურად მუშაობის მსურველებს 2 წლის მანძილზე 10 000 დოლარს სთავაზობს იმისთვის, რომ ისინი იქ ჩამოვიდნენ და დასახლდნენ.

შტატ კანზასში უფრო შორს წავიდნენ, და დისტანციურად დასაქმებულ ადამიანებს მათთან საცხოვრებლად ჩამოსვლის სანაცვლოდ წელიწადში 15 000 დოლარს სთავაზობს. იგივე კანზასის სასოფლო-სამეურნეო რეგიონებში მეგაპოლისებიდან გადახვეწილებს უფასო მიწის ნაკვეთებს ურიგებენ.

მეგაპოლისებიდან წასვლის ტენდენცია, სავარაუდოდ, გაგრძელდება - ნიუ-იორკელებისთვის დღეს ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული სასაუბრო თემაა - ვის სად შეუძლია გადაბარგება.

ამისკენ ადამიანებს დისტანციური დასაქმების სულ უფრო მეტი შესაძლებლობაც უბიძგებს. დიდი ქალაქებში მათ პატარა ბინებში, ოჯახებთან ერთად ცხოვრება უწევთ, ამ პირობებში კი დისტანციური მუშაობა ნაკლებად ეფექტურია. გაცილებით უფრო მომგებიანი იგივე დანახარჯებით ცხოვრება შედარებით პატარა ქალაქში, საკუთარ სახლში, საკუთარი იზოლირებული კაბინეტიდან მუშაობა.

ეს ყველაზე მეტად ისეთ ქალაქებს ეხება, როგორიც სან-ფრანცისკოა - მაღალტექნოლოგიური კომპანიების სულ უფრო დიდი რაოდენობა სახლიდან მუშაობის საშუალებას იძლევა, ამიტომაც, სიძვირით გამორჩეული სილიკონის ველიდან მოსახლეობის გადინება უკვე შესამჩნევ ხასიათს იღებს.

ისეთი მსხვილი კონცერნები, როგორც Twitter,  Square, და  Facebook თავიანთ თანამშრომლებს შესაძლებლობების ფარგლებში დისტანციური მუშაობას ახალისებს, და ამ შანსს სულ უფრო მეტი დასაქმებული იყენებს.

პირველად წლების მანძილზე, ამერიკის ყველაზე ძვირ ქალაქში - სან-ფრანცისკოში - უძრავი ქონების სწრაფი გაიაფება დაფიქსირდა - 2020 წლის მაისში ამ ქალაქში 1-ოთახიანი ბინის ქირა 9%  იაფი იყო, ვიდრე 1 წლის წინ, როდესაც ამ მაჩვენებელმა რეკორდულ ნიშნულს - თვეში 3330 დოლარს მიაღწია.

თავის მხრივ, კომპანიები ამ ტენდენციას ხარჯების შემცირებისთვის იყენებენ.

Facebook-ის ხელმძღვანელმა მარკ ცუკერბერგმა განაცხადა, რომ სილიკონის ველიდან სხვა ქალაქებში გადასულ დისტანციურ თანამშრომლებს ხელფასები შეუმცირდება.

სოციალური ქსელი დისტანციური თანამშრომლის საცხოვრებელ ადგილს გამოავლენს, და ამის შესაბამისად, ხელფასებსაც შეუმცირებს. მაგრამ თანამშრომლებს ეს მაინც უღირთ  -  სადმე პიტსბურგში ან კლივლენდში შემცირებული ხელფასიც კი გაცილებით უფრო მომგებიანი, ვიდრე შედარებით მაღალი - სან-ფრანცისკოში ან სილიკონის ველში.

არის თუ არა მეგაპოლისებიდან ხალხის მასობრივი გადინება დროებითი მოვლენა - ამას მხოლოდ დრო გვიჩვენებს.

ასეა თუ ისე, Barclays აღმასრულებელი დირექტორის ჯეს სტეილის თქმით, კორონაკრიზისის დასრულების შემდეგაც კი, ერთ საოფისე შენობაში 7000 თანამშრომლის მოთავსება აქტუალური არ იქნება.