კორონავირუსის ეპიდემია რუსეთის ეკონომიკაში სულ უფრო მეტად იგრძნობა. მშპ ვარდება, დაინფიცირების ახალი შემთხვევები აკრძალვების შემდეგი ეტაპის შიშს იწვევს.

და ეს მაშინ, როდესაც პირველმა ტალღამ ფატალური შედეგები უკვე გამოიწვია - ათასობით კომპანია გაკოტრდა, უმუშევრობა კი თითქმის ყოველდღიურად იზრდება.

ფედერალურ ბიუჯეტში ხვრელები იზრდება, ხოლო რეგიონებში პოლიტიკური პროტესტები კრემლზე წნეხს აძლიერებს. სულ უფრო ხშირად პროტესტის გამოსახატავად ქუჩაში საჯარო სექტორის თანამშრომლები, პირველი რიგში ჯანდაცვის გადატვირთული სექტორის წარმომადგენლები გამოდიან.

ამჯერად ვლადიმერ პუტინის მნიშვნელოვანი ეკონომიკური პროექტებისგან დისტანცირებას ამჯობინებს. მას არაპოპულარული ნაბიჯის გადადგმა მოუწია  - გადასახადების ზრდა. ეს კომატოზურ მდგომარეობაში ჩავარდნილ ბიზნესს კიდევ უფრო მძიმე დღეში ჩააგდებს - თუმცა, ნავთობის და გაზისგან შემოსავლების დრამატული ვარდნა მას სხვა არჩევანს არ უტოვებს.

მთავრობა მსხვილი ინფრასტრუქტურული ობიექტების, მაგალითად, პორტების, გაყიდვას გეგმავს. პუტინმა ასევე თავისი მრავალმილიარდიანი ინფრასტრუქტურული პროგრამაც გააუქმა.

ასევე რუსეთს მოუწია ამბიციურ გეგმაზე უარის თქმა - 2018 წელს ვლადიმერ პუტინმა არჩევნების წინ განაცხადა, რომ რუსეთის მიზანია 2030 წლისთვის მსოფლიოს 5 უნსხვილეს ეკონომიკებში შესვლა. სახელმწიფო მიზნების განახლებულ პროგრამაში ეს პუნქტი უკვე არ ფიგურირებს.

რუსეთის ცენტრალური ბანკის ინფორმაციით, 2020 წლის მე-2 კვარტალში ქვეყნის მშპ 10%-ით შემცირდა, თუმცა, ეს ბოლო არაა - ვარდნა გრძელდება მე-3 კვარტალშიც,

კორონავირუსის ეპიდემია დამარცხებული ჯერ არაა, რუსეთში დაინფიცირდა 800 000 ადამიანი, დღე-ღამეში საშუალოდ 6000 ახალი შემთხვევა ფიქსირდება.

ეკონომიკის სწრაფი აღდგენა მოსალოდნელი არაა,  რადგანაც შიდა მოხმარება ძალზე დაბალი დარჩება - „სბერბანკის“ გათვლებით, სახელფასო ფონდი ქვეყანაში 2000-იანი წლების დასაწყისის დონემდე დაეცა - დასაქმებულთა 30%-ს ხელფასები მინიმუმ 30%-ით შეუმცირდა.

ვითარებას ისიც ართულებს, რომ რუსების  ნახევარს არავითარი დანაზოგები არ გააჩნია, რადგანაც მათ რაც ჰქონდათ კარანტინის დროს დახარჯეს. მოსახლეობის დიდი უმრავლესობა დღეს თვეში 180 ევროზე ცხოვრობს.

უმუშევრობამ ქვეყანაში 8-წლიან მაქსიმუმს მიაღწია, დიპლომატები კი ფეთქებადსაშიშ მდგომარეობაზე ლაპარაკობენ,

დღეს პუტინისთვის შრომის ბაზრის აღდგენა უპირველესი ამოცანაა, თუმცა, მას ამისთვის ბევრი შესაძლებლობა არა აქვს - ხვრელები ბიუჯეტში, სავალუტო და ოქროს რეზერვებში და სახელმწიფო ფონდებში სულ უფრო იზრდება. რამდენიმეწლიანი პროფიციტის შემდეგ ეკონომისტები 10 წლის მანძილზე ყველაზე მასშტაბურ საბიუჯეტო დეფიციტს ელიან.

პრობლემას ისიც ამწვავებს, რომ ამ ხვრელების წყარო არა მხოლოდ საკარანტინო შეზღუდვებია, არამედ ნავთობის და გაზის ფასების დრამატული ვარდნა. ენერგომატარებლები წლების მანძილზე რუსეთის ეკონომიკისთვის სიცოცხლის ელიქსირის როლს ასრულებდნენ, დღეს კი ოქროს ექსპორტმა ქვეყანას ნავთობზე და გაზზე მეტი შემოსავალი მოუტანა.