შტატებში ძალაუფლება ახალმა პრეზიდენტმა გადაიბარა, მაგრამ დონალდ ტრამპის პერიოდში დაწყებული კონფლიქტი რუსულ გაზსადენ „ჩრდილოეთ ნაკადი-2“-ს ირგვლივ არსად არ გამქრალა. ის ვაშინგტონს და ბერლინს შორის დაპირისპირების საგნად კვლავ რჩება. ახალი რეალობაში ტრანსატლანტიკური საგაზო დიპლომატიის დროც მოვიდა.
ზღვარი იმედსა და თავის მოტყუებას შორის - ძალიან მყიფეა. თუ ბერლინში აქამდე ვინმეს იმედი ჰქონდა, რომ რუსული გაზსადენის პრობლემა თავისთავად, ვაშინგტონში ადმინისტრაციის შეცვლით გადაწყდებოდა - უმჯობესია რეალური ფაქტები დაინახონ. სწორედ ბაიდენის და დემოკრატების მიერ მხარდაჭერილი კანონი ამერიკას „ჩრდილოეთ ნაკადი-2“-ს წინაამღდეგ ახალი, უფრო მკაცრი სანქციების მიღების შესაძლებლობას აძლევს.
დღესდღეობით, არ არსებობს იმის არანაირი წინაპირობა, რომ ბაიდენი ასეთი გადაწყვეტილებისგან თავს შეიკავებს, და რუსული გაზსადენის მიმართ უფრო ლოიალური იქნება.
ახალი სანქციები რუსულ ხომალდს „ფორტუნას“ შეეხება, რომელმაც ბალტიის ზღვაში დიდ სიღრმეზე მილების მონტაჟი უნდა დაასრულოს. აკრძალვები ასევე იმ ევროპულ კომპანიებს შეეხება, რომლებიც პროექტთან დღემდე თანამშრომლობენ, და ეს მუქარა უკვე კონკრეტულ შედეგებს იძლევა - პროექტიდან უკვე გავიდა ნორვეგიული სასერტიფიკაციო კომპანია DNV GL, გასვლისთვის შვეიცარიული სადაზღვევო გიგანტი Zurich-იც ემზადება.
„გაზპრომის“ მილსადენის მმართველი კომპანია-ოპერატორი Nord Stream 2 AG სულ უფრო და უფრო მეტად მარტო რჩება, და ბერლინის მხარდაჭერით წამოწყებული პრესტიჟული და გრანდიოზული პროექტი კრახის ზღვარზეა.
ამდენად „ჩრდილოეთ ნაკადი-2“ ხდება ის, რაც სინამდვილეში არის - სტრატეგიული ბალასტი გერმანიისთვის.
გერმანიის მთავრობისთვის საკუთარ სიჯიუტეზე უარის თქმის და ამ საკითხზე აშშ-სთან კონსტრუქციული დიალოგის გამართვის დრო მოვიდა. მაგალითად, ბერლინს უკრაინაში პოლიტიკური და ეკონომიკური ცვლილებების მეტი მხარდაჭერა და ნატო-ს დაფინანსების გაზრდა შეუძლია.
ასევე გერმანიას შეუძლია იმის გარანტირება, რომ „ჩრდილოეთ ნაკადი-2“ -ში ჩადებული იქნება „გათიშვის მექანიზმი“, რომელიც იმ შემთხვევაში ამოქმედდება, თუ მოსკოვი უკრაინულ ტრანზიტს ან შეწყვეტს, ან რადიკალურად შეამცირებს. ასეთ შემთხვევაში კრემლის საკუთარ თავს დააზიანებს იმ შემთხვევაში, თუ ის გაზსადენს პოლიტიკურ იარაღად გამოყენებას დააპირებს.
ასევე ბერლინმა თავის თავზე ვალდებულება უნდა აიღოს, რომ გაზსადენი ევროპულ დირექტივას დაემორჩილება, რომელიც გულისხმობს, რომ ერთი და იგივე მოთამაშე არ შეიძლება ერთდროულად გაზის მიმწოდებელიც და გამანაწილებელიც იყოს.
ამის სანაცვლოდ, ამერიკელებმა სანქციები უნდა გააუქმონ. ასეთ შემთხვევაში გაზსადენიც აშენდება, გეოპოლიტიკური ზარალი კი მინიმალური იქნება.
ამის გარეშე, არსებული პრობლემების უგულვებელყოფით გაზსადენის ამოქმედება დამანგრეველი სიგნალი იქნება - არა მხოლოდ თანამშრომლობისთვის გახსნილ ამერიკის ახალი ადმინისტრაციის, არამედ კრემლის მიმართაც, რომელიც თავის ანტიდემოკრატიულ კურსზე უარის თქმას არ აპირებს.
აშშ-ს მომავალი სახელმწიფო მდივანი ენტონი ბლინკენი აშშ-ს ახალი ხელისუფლების მდგომარეობას ასე აფასებს - „ნაციონალიზმი გაძლიერდა, დემოკრატია შესუსტდა, საერთაშორისო სისტემაში კი ჩინეთთან, რუსეთთან, და სხვა ავტორიტარულ სახელმწიფოებთან მეტოქეობის ზრდით ხასიათდება“.
ამ მეტოქეობაში გერმანია შტატებთან გვერდით უნდა იდგეს. დასავლეთს „ჩრდილოეთ ნაკადი-2“-ს ირგვლივ კამათის ფუფუნება უკვე არა აქვს.
Handelsblatt.com
მოამზადა თენგიზ აბლოთიამ