პური ბოლო 1 წელიწადში საშუალოდ 20 თეთრით გაძვირდა, რაც დაბალშემოსავლიანი მოქალაქეებისთვის მძიმე ტვირთად იქცა. გაძვირების მიზეზი ხორბალზე ფასის მატება გახდა. საქართველო შიდა მოთხოვნის მხოლოდ 15%-ს აკმაყოფილებს, დარჩენილი 85% იმპორტზე მოდის, რუსეთის მიერ ხორბლის ექსპორტზე ბაჟის დაწესების შემდეგ ქართული მხარე ბევრად უფრო მალფუჭებად ფქვილის იმპორტზე გადაერთო. ფქვილის იმპორტი ქართულ წისქვილკომბინატებში 5000-მდე სამუშაო ადგილს უქმნის საფრთხეს.

თუ ივნისში 1 ტონა ხორბლის შემოტანის ღირებულება $240-ს შეადგენდა დღეს ის $320-მდე გაზრდილი, რაც ფასის 33%-იან მატებას ნიშნავს. მოსავლიანობის კლების გამო რუსეთმა ხორბლის ექსპორტზე ბაჟი დააწესა. ბაჟის ღირებულება ამჟამად ტონაზე $60-ს შეადგენს.

„კომერსანტი“ დამატებითი ინფორმაციის მისაღებად ხორბლისა და ფქვილის მწარმოებელთა ასოციაციის ხელმძღვანელს ლევან სილაგავას დაუკავშირდა. მისი განმარტებით, ბაჟი მცურავია და გამოითვლება ფორმულით მსოფლიო ფასს მინუს 200 დოლარის 70%. ბაჟი მართალია დროებითია, მაგრამ მისი მოხსნის თარიღი უცნობია. იმპორტიორების ფქვილით დაინტერესების ზრდის გამო, გაძვირებული ხორბლის იმპორტი $80 მლნ-დან $72 მლნ-მდე შემცირდა.

ლევან სილაგავას თქმით, ფქვილის შენახვის ვადები 2-დან 4 თვემდეა, ხორბალი კი წლობით ინახება, თუმცა ამ მხრივ განგაშის საფუძველი არ არსებობს, რადგან ქვეყანას საჭირო მარაგები გააჩნია.

რუსეთი იმპორტიორებს შემთხვევით არ შეურჩევიათ. ფასების ზოგადი ზრდის ფონზე რუსული ხორბალი მაინც უფრო იაფია, ვიდრე ამერიკული ან კანადური.

ფქვილის იმპორტი, გარდა იმისა რომ შენახვის მცირე ვადა გააჩნია, დამატებით პრობლემებსაც წარმოშობს. ხორბლისგან განსხვავებით ფქვილი უკვე თითქმის საბოლოო პროდუქტია, ტენდენციის გაგრძელების შემთხვევაში წისქვილკომბინატებში დასაქმებულ ადამიანებს უმუშევრობა ემუქრებათ. დარგში 5000-მდე ადამიანია დასაქმებული.

აგვისტოსა და სექტემბერში ოფიციალურმა ინფლაციამ 12%-ს გადააჭარბა. უმუშევრობა 22%-ს აჭარბებს. მხოლოდ წელს სოციალურად დაუცველთა რაოდენობა 90 ათასით გაიზარდა და 623 ათასს მიაღწია, რაც პანდემიამდელ მაჩვენებელზე 190 ათასით მეტია. პურის გაძვირება ყველაზე მწვავედ სწორედ სოციალურად დაუცველ ადამიანებზე მოქმედებს.