პრეზიდენტის მიერ შემოთავაზებული გადასახადების ზრდა ამერიკის ეკონომიკას მნიშვნელოვნად დააზარალებს და ყველაზე მეტად ეს სწორედ იმ მწარმოებლებს შეეხება, ვის დახმარებასაც ბაიდენი ცდილობს.
ყველაზე მეტად კი მცირე ბიზნეს დაზარალდება, რადგანაც ამერიკაში საწარმოების მოგებაზე გადასახადი მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე მაღალი იქნება. ჩინეთი აღტაცებული იქნება.
პანდემიის შერბილების და ეკონომიკის აღდგენის ფონზე წარმოებაში მდგომარეობაც უმჯობესდება - მაშინ რა საჭიროა მათთვის დასახმარებლად 300 მლრდ. დოლარის გამოყოფა, შემდეგ კი გადასახადებით დახჩობა?
ბაიდენი ასევე მილიარდობით დოლარს ელექტრომობილების დამტენი 500 000 სადგურის მშენებლობაზე გამოჰყოფს. რა საჭიროა ეს, თანაც მაშინ, როდესაც ვაშინგტონი ავტოგასამართი სადგურების მშენებლობას არასდროს აფინანსებდა?
პრეზიდენტი ხშირად ამბობს „კარგით რა, ბიჭებო“, და ეს სწორედ ის შემთხვევაა - თუ რეალური მოთხოვნა არსებობს, კერძო ბიზნესი ამ დასატენ სადგურებს ვაშინგტონის სუბსიდიების გარეშე, დიდი სიამოვნებით და თანაც ბევრად უფრო იაფად ააშენებს.
ბაიდენის პროგრამა ასევე ხელმისაწვდომი საცხოვრებლის მასობრივ მშენებლობას გულისხმობს, რაზეც ასევე მილიარდები დაიხარჯება. მაგრამ ამ დარგში ფინანსების დეფიციტზე მნიშვნელოვანია ადგილობრივი ხელისუფლებებისგან მშენებლობის ნებართვის მიღება და მოქმედი წესები და კანონები - ბიუროკრატიული ბარიერების დაძლევაზე უამრავი დრო და ძალები იხარჯება.
ერთი პატარა მაგალითი, კალიფორნიაში მზის ბატარეების დაყენების ნორმატივების გამო, სახლის ღირებულება 9 000 დოლარით იზრდება.
თანაც, ეს რეგულაციები ინფრასტრუქტურული სამუშაოებს აფერხებენ, რასაც ბაიდენის ადმინისტრაცია არ იმჩნევს.
პრეზიდენტ ბაიდენის პროგრამა ეკონომიკას არათუ არ წაადგება, არამედ კიდევ უფრო დააზარალებს. რამდენად დააზარალებს გადასახადების ზრდა ადგილობრივ კომპანიებს, რომლებმაც უკვე ზრდა დაიწყეს - გასაგებია, გარდა ამისა, ეს ამერიკის ეკონომიკაში ინვესტირებას ნაკლებად მიმზიდველს უცხოური კომპანიებისთვისაც გახდის.
შედეგად, ბაიდენის გეგმის რეალიზება ამერიკის ეკონომიკის კონკურენტუნარიანობას არათუ არ გაზრდის, არამედ შეამცირებს.
ამას ისიც დაუმატეთ, რომ გაზრდილი გადასახადების გამო ამერიკულ ბიზნესსაც ქვეყნის შიგნით ინვესტირების მოტივაცია შეუმცირდება.
თეთრი სახლი ინფრასტრუქტურული პროექტების რეალიზების პროცესში მოსალოდნელ პრობლემებსაც ყურადღებას არ აქცევს. საუბარია ისევ ბიუროკრატიულ ბარიერებზე, დოკუმენტაციის დამტკიცებაზე და სამუშაოების დაწყების ნებართვის მიღებაზე.
კერძო სექტორი აშშ-ს ინფრასტრუქტურის ორ მესამედს ფლობს და მისი აშენება-მოვლა ხელისუფლებაზე გაცილებით უკეთესად შეუძლია. როდესაც ამ საქმეს ხელს საჯარო მოხელეები კიდებენ - ხიდი, რომლის აშენებაც 2 წელიწადშია შესაძლებელი, 10 წელიწადში აშენდება.
ინფრასტრუქტურაში არავითარი კრიზისი არ არსებობს, იმ შემთხვევების გარდა, როდესაც საქმეებში მთავრობა ერევა.
წყარო: forbes.com