სახელმწიფო ლიდერებს შორის პირად ურთიერთობებს დიდი მნიშვნელობა აქვს და ეს განსაკუთრებით აქტუალურია რუსეთ–ამერიკის ურთიერთობებში.

მაგრამ ბაიდენს და პუტინს შორის არათუ მეგობრული კონტაქტი, არამედ ნდობაც კი არ არსებობს. ყოველ შემთხვევაში, პუტინთან შეხვედრის შეფასებისას ბაიდენმა ტერმინი „ინტერესთა ვერიფიცირება“ გამოიყენა.

შეხვედრის შემდეგ ორივე პრეზიდენტმა მოლაპარაკებების დეტალებზე საკუთარი ვერსია წარადგინა.

პუტინის გადასახედიდან, სანქციები რუსეთის წინაამღდეგ თავად ამერიკისთვის არის წამგებიანი, რადგანაც ბიზნესი მოგებას და შესაძლებლობებს კარგავს. ბაიდენის ლოგიკა სრულიად საპირისპიროა - მისი აზრით, უცხოელი ინვესტორები ცუდი რეპუტაციის მქონე ქვეყანაში არ შევლენ. მაგალითად, თუ ოპოზიციონერი პოლიტიკოსი ალექსეი ნავალნი მოკვდება, ან თუ ამერიკელ ინვესტორს მაიკლ კალვის მუშაობის შესაძლებლობა არ მიეცემა.

პუტინის ლოგიკაში კაპიტოლიუმის შტურმი - ეს მოქალაქეების მხრიდან საკუთარი პოლიტიკური მოთხოვნების გამოხატვაა, ხოლო ბაიდენისთვის - ვანდალების თავდასხმა დემოკრატიულ პრინციპებზე.

პუტინმა რამდენიმეჯერ განაცხადა: „ჩვენ არ გვსურს იგივე გავიმეოროთ, რაც შტატებში მოხდა“, თუმცა, დღევანდელ რუსეთში ეს შეუძლებელია - რეპრესიული რეჟიმი საამისოდ ყველანაირ შესაძლებლობას გამორიცხავს.

რა თქმა უნდა, პრეზიდენტები ალექსეი ნავალნის საკითხს გვერდს ვერ აუვლიდნენ. პუტინის ლოგიკით, ოპოზიციონერ პოლიტიკოსს ციხეში ჩაჯდომა თავად სურდა და მან ამისთვის ყველაფერი გააკეთა. ბაიდენმა აქაც რიტორიკაზე უარი თქვა და ამერიკის პოზიცია მარტივად ჩამოაყალიბა - ნავალნი არ უნდა მოკვდეს.

პუტინის ლოგიკით, კანონი უცხოელი აგენტების შესახებ, რომელიც რუსეთში მიიღეს, პირველად მიღებულ იქნა შტატებში - მართალია, ეს 1930-ან წლებში მოხდა, მაგრამ ამას არავითარი მნიშვნელობა არა აქვს.

ამერიკელებმა რუსეთი მტრად გამოაცხადეს. შესაბამისად, რუსეთში მათ მიერ დაფინანსებული ყველა ორგანიზაცია უნდა აიკრძალოს. ბაიდენის ლოგიკით - რა შუაშია აქ ნავალნი და რითი დასტურდება რომ მას ამერიკელები აფინანსებენ?

პუტინის ლოგიკით, ამერიკის მიზანია რუსეთის დასუსტება იმიტომ, რომ ის ძლიერი გახდა. ბაიდენის ლოგიკით, ვაშინგტონის მიზანი სულ სხვაა  - რუსეთი, როგორც მშვიდობისმოყვარე მეზობელი და მშვიდი პარტნიორი, რომელის თეზისებს „სუვერენიტეტის“ და „ათასწლიანი ისტორიის“ შესახებ ხელკეტად არ იყენებს.

ბაიდენის ლოგიკით, რუსეთი, რომელმაც ეკონომიკური აღმავლობის წლებში აუცილებელი რეფორმები არ ჩაატარა, დღეს ცხოვრების დონის მკვეთრ ვარდნას ტრადიციული ინსტრუმენტით  - ანტიამერიკანიზმით აკომპენსირებს.

მოკლედ, ჟენევის შეხვედრაზე არაფერი შეცვლილა - არც მხარეების პოზიციები, არც ფასეულობები, არც მიდგომები. ორივე ლიდერი საკუთარ თავზე ლაპარაკობდა, ხოლო პუტინის გამოსვლა უფრო რუსეთის შიდა აუდიტორიისთვის იყო განკუთვნილი.

ბაიდენის თქმით, ჟენევის შეთანხმებების ქმედითუნარიანობის შემოწმება 6 თვეში იქნება შესაძლებელი. მაქსიმუმი, რისი იმედიც შეიძლება გვქონდეს, ეს არის დაწყებული დიალოგის გაგრძელება და რუსული მხარის მეტ-ნაკლებად თავშეკავებული ქცევა კიბერ-სივრცეში.

ფაქტიურად, ბაიდენმა პუტინს შანსი მისცა, თუმცა, ცხადია, პუტინი ასე არ თვლის - შეხვედრის ინიციატორი ხომ არა ის, არამედ სწორედ ბაიდენი იყო. მისი ლოგიკით, რუსეთს ეს შეხვედრა დიდად არც სჭირდებოდა, შესაბამისად, არანაირი შანსის გამოყენებას არ აპირებს.

რაც მთავარია - ომი არ იყოს. შემთხვევითი, ცხელი, და არა ცივი. ამ კუთხით კი უკეთესი იქნება თუ ლიდერები ერთმანეთს ხშირ-ხშირად შეხვდებიან.  რუსი ხალხი თავისი სამხედრო ძლიერებით, რა თქმა უნდა, ამაყობს, თუმცა, შედეგად რუსებმა საკუთარი თავი შეაშინეს - მსოფლიო ომის საფრთხე რუსეთის მოქალაქეთა შიშებს შორის მეორე ადგილზეა.

შესაძლოა, ბაიდენი ამ შიშების ნაწილობრივ მაინც გაფანტავს.

წყარო: forbes