თეთრი სახლიდან დონალდ ტრამპის წასვლა კრემლთან ურთიერთობებში ტონის გამკაცრებითვის საუკეთესო დრო იქნება, დასავლეთს პუტინისთვის საერთაშორისო წესები დარღვევის უამრავი შემთხვევის გამო პასუხის მოთხოვნის საშუალება ექნება.
თუმცა, არის მეორე ვარიანტიც, ურთიერთობების გადაწყობა. ეს ორი ვარიანტი ერთმანეთისგან ისე შორს არაა, როგორც ერთი შეხედვით ჩანს. პუტინისთვის დღეს საკმაოდ მძიმე პერიოდია. რუსეთის ეკონომიკა ძალიან მძიმე მდგომარეობაშია, რუსული რუბლის ვარდნა მოსახლეობის ცხოვრების დონეზე უარყოფითად მოქმედებს. მოსკოვი ასევე ახალ სანქციებს ელოდება ბელორუსიაში დიქტატორ ალექსანდრ ლუკაშენკოს მხარდაჭერის და ოპოზიციონერის ალექსეი ნავალნის მოწამვლის გამო.
ომმა სომხეთს და აზერბაიჯანს შორის სამხრეთ კავკასიაში დესტაბილიზაცია შემოიტანა, თურქეთმა კი მოსკოვის გავლენას რეგიონში საფრთხე შეუქმნა. პოლიტიკურმა მღელვარებამ ყირგიზეთში კითხვის ქვეშ კრემლის პოზიციები შუა აზიაშიც დააყენა. რაც შეეხება რუსეთის ინტერვენციებს სირიაში და ლიბიაში, მათი სტრატეგიული მნიშვნელობის გაზომვა საკმაოდ რთულია.
დონალდ ტრამპი პუტინისადმი სიმპატიას და პატივისცემას არ მალავდა, რამაც რუსეთის იმპერატორის მმართველობას ლეგიტიმაცია შემატა.
დღეს ტრამპი მიდის და მის ნაცვლად ჯო ბაიდენი მოდის, რომელიც მოსკოვის მიმართ ბევრად უფრო ხისტი მიდგომის და ნატო-ს გაძლიერების მომხრეა. ამიტომაც არაა გამორიცხული, რომ ასეთ ნეგატიურ ფონზე პუტინი დღეს ფიქრობს, უღირს თუ არა მას მომდევნო წლებში დასავლეთთან კონფრონტაციის გაგრძელება. თუ შესაძლოა იყოს შერიგების დრო, ის ალბათ უკვე მოვიდა.
„გადატვირთვა“ რა თქმა უნდა, ბაიდენის საყვარელი სიტყვა არაა. ის ობამას ადმინისტრაციაში ვიცე-პრეზიდენტი იყო მაშინ, როდესაც 2009 წელს პრეზიდენტი „გადატვირთვის პოლიტიკის“ ინიციატივით გამოვიდა. ამ მიდგომამ ვერანაირი შედეგი ვერ გამოიღო და შემდგომ ურთიერთობები რუსეთთან კიდევ უფრო დაიძაბა.
რამდენიმე დღის წინ ჯო ბაიდენმა განაცხადა, რომ დასავლეთმა პუტინს საერთაშორისო წესრიგის დარღვევებისთვის რეალური ფასი უნდა გადაახდევინოს და აშშ კრემლის ავტორიტარიზმთან მებრძოლ არასამთავრობო ორგანიზაციებს მხარს ყველანაირად დაუჭერს. თუმცა, ბაიდენი პრაგმატიკოსია და მას პუტინთან საერთო ენის გამოძებნაც შეუძლია. მაგალითად, ისეთ საკითხებში, როგორც ბირთვული იარაღის გაუვრცელებლობა, კლიმატის ცვლილება და კორონავირუსთან ბრძოლა.
გახდება თუ არა ეს თანამშრომლობა ზოგადი დათბობის საწინდარი - რთული საკითხია. პუტინი ქვეყანას 20 წელი მართვას და საკუთარ თავს დასავლეთთან მებრძოლ ლიდერად წარმოაჩენს.
ევროპელები გადატვირთვის პოლიტიკას მხარს აუცილებლად დაუჭერენ და პირველ რიგში ეს მაკრონს და მერკელს ეხებათ. ამაში გარკვეული საფრთხეც არის, ევროპელი ლიდერები ხშირად თანახმა არიან პუტინის პირობებს დაემორჩილონ. ეს ფუნდამენტალურად არასწორი მიდგომაა. თუ გსურთ პუტინი რამეში დაარწმუნოთ, მხოლოდ ერთი გზა არსებობს - თავიდანვე დაუნდობლად ხისტი და უკომპრომისო უნდა იყოთ.
დათმობების პოლიტიკას პუტინთან მხოლოდ ერთი მოგებული ჰყავს და ეს თავად პუტინია.
ft.com
თენგიზ აბლოთია
ბაიდენი
