იუსტიციის მინისტრის ყოფილი მოადგილე თინა ბურჯალიანი „ნამახვანჰესის“ ირგვლივ მიმდინარე მოვლენებს სოციალურ ქსელში ეხმაურება და აღნიშნავს, რომ ენერგო დამოუკიდებლობა ქვეყნისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, თუმცა არსებობს რიგი კითხვებისა რომელზეც მთავრობამ აუცილებლად უნდა გასცეს პასუხები.
„ნამახვანჰესზე უნდა დავწერო. ეს არის ბაბუაჩემის სახლი ლეჩხუმში, ორბელში, სადაც დავიბადე და ვიზრდებოდი სანამ ბოლნისში გადმოვიდა ჩემი ოჯახი საცხოვრებლად. ყოველ ზაფხულს ისევ ორბელში ვატარებდი. ეს სახლი ჩემი საკუთრება არ არის, ოჯახის სხვა წევრებს ეკუთვნის, მაგრამ ერთადერთი ადგილია მსოფლიოში, რომელსაც სახლს ვეძახი. ირაციონალურია ეს ყველაფერი, მაგრამ რაციონალურზე ბევრად მკაფიო.
ძალიან დიადი მიზნის გამოც კი ამ ერთადერთი სახლის დაკარგვა ჩემთვის მტკივნეული იქნება. ამიტომ მინიმუმ უნდა ვიცოდე რა საყოველთაო სიკეთის სანაცვლოდ ვთმობ, იმიტომ რომ არ არსებობს პირადი სარგებელი, რომლისთვისაც აქაურობას დავთმობ. ჩემმა მეზობელმა რომ სხვაგვარად გადაწყვიტა ეს არაფერს ნიშნავს. ნამახვანჰესი ჩემს სახლს პირდაპირ არ ეხება (თუ კლიმატურმა ცვლილებებმა არ დააქცია იქაურობა), მაგრამ ვცდილობ იმ ხალხის ადგილას წარმოვიდგინო თავი, ვინც ვერ ელევა თუნდაც სანახევროდ დანგრეულ სახლ-კარს.
ამ ემოციური ფონის გამო ძალიან ვფრთხილობ საჯაროდ ჩემი პოზიციის გამოხატვას, მაგრამ იმდენმა საინვესტიო ხელშეკრულებამ და დავამ გაიარა ჩემს ხელში, რამდენიმე პირადი მოსაზრების გაზიარება მაინც გადავწყვიტე:
- ენერგო დამოუკიდებლობა გვჭირდება სასიცოცხლოდ. ასევე გვჭირდება ინვესტიციები და ინვესტორებს წარმომავლობის მიხედვით კი არა, საინვესტიციო წინადადების მიხედვით უნდა ვაფასებდეთ.
- ხელს უწყობს თუ არა კონკრეტული პროექტი ენერგო დამოუკიდებლობას და არის თუ არა სასარგებლო ეკონომიკური, სოციალური განვითარების თვალსაზრისით? ამ კითხვებზე პასუხის გაცემას სჭირდება ხელშეკრულების (დანართების და ტექნიკური შემოთავაზებების ჩათვლით) დეტალური გავლა. ასევე, ხელშეკრულების მმართველი სამართალის (governing law) გათვალისწინებით ინვესტორის და სახელმწიფოს ვალდებულებების ფარგლების დადგენა და პირობების არ/ვერ შესრულების შედეგების განჭვრეტა და შეფასება. ამ კითხვებზე პასუხის ვარაუდი არ შეიძლება. ხელშეკრულების და პროექტთან დაკავშირებული ყველა დოკუმენტის წაკითხვა და ანალიზია საჭირო. ხოდა რამდენს აქვს ეს ყველაფერი წაკითხული და რამდენმა იცის მმართველი სამართალი?
- სახელმწიფო ვალდებულია ახსნას რას მოაწერა ხელი და რატომ. საინვესტიციო ხელშეკრულებები არ არის ადვილი მოსალაპარაკებელი. სინამდვილეში ჩვენ უფრო გვჭირდება ინვესტორი, ვიდრე მას სჭირდება ჩვენთან ინვესტირება.
- გარემოზე ზეგავლენა საღლიცინო და მეორეხარისხოვანი საკითხი არ არის. ადამიანების სიცოცხლესთან თამაშია უმეტესად და არა პატრიოტული ლოზუნგებით მჯიღის ცემა.
- საინვესტიციო დავები დიდი თავსატეხია. ამიტომ ყველაფერი რაც საჯაროდ ითქმება არბიტრაჟში დაგვხვდება, თუ საქმე აქამდე მივიდა“, — განმარტავს თინა ბურჯალიანი.
თინა ბურჯალიანი
