იყო თუ არა გულუბრყვილობა აშშ-ს შეუზღუდავი შესაძლებლობის ქვეყნად აღქმა? სულ უფრო მეტი ადამიანი ამ წარმოდგენას მცდარად მიიჩნევს, და ქვეყანას ტოვებს - ეს კი ძალიან ცუდი ნიშანია.
ანჟელა 17 წლის იყო მაშინ, როდესაც მისი ოჯახი უკრაინიდან საცხოვრებლად შტატებში გადავიდა. მათ თავისუფლება და წინსვლის პერსპექტივა იზიდავდა. დღეს კი ის თავისი მეორე სამშობლოს მიმართ სულ უფრო მეტად გულაცრუებულია.
„კორონავირუსის წინაამღდეგ ბრძოლაში აშშ-ს მთავრობა სრულად დამარცხდა. თუმცა, ეს გასაკვირი არაა - დღეს შტატებში არაფერი არ მუშაობს. საარსებო მინიმუმის მისაღებად ძალიან მძიმე შრომაა საჭირო. სიტუაციის გაუმჯობესებას არ ველოდები“ - ამბობს ანჟელა.
მისი თქმით, უკრაინელ მიგრანტთა სულ უფრო დიდი ნაწილის სამშობლოში დაბრუნებაზე ფიქრობს.
ამერიკული სიზმრისგან სულ უფრო მეტი მიგრანტი იღვიძებს, და ეს მხოლოდ პანდემიასთან კავშირში არაა. საერთაშორისო ფულადი გზავნილების კომპანია Remitly-იმ ჯერ კიდევ 2018 წელს მიგრანტებს შორის გამოკითხვა ჩაატარა - მეორე შანსი რომ ჰქონდეთ - აირჩევდნენ თუ არა ისინი შტატებს მიგრაციისთვის?
გამოკითხულთა მესამედმა „არა’ უპასუხა. და მაშინ, როდესაც ტრამპი ამერიკას კეტავს, სულ უფრო მეტი მიგრანტი ამერიკას ზურგს თავისი ნებით აქცევს.
ცხოვრების უკეთესი ხარისხი, პროფესიული ზრდის მეტი საშუალებები, სიახლოვე მეგობრებთან და ოჯახთან - ესაა ძირითადი მიზეზები, რომელთა გამო ტექნოლოგიების სფეროში მომუშავე ბევრი მიგრანტი ინდოეთში ან ჩინეთში დაბრუნების შესაძლებლობას განიხილავს. კარნეგის უნივერსიტეტის პროფესორი და მეწარმე სილიკონის ველიდან, ინდიელი ვიველ ვადხვა ამაში საშიშ ტენდენციას ხედავს.
„აშშ-ს მოსახლეობის 12% მიგრანტია, თუმცა, მათზე სილიკონის ველში სტარტაპების 52% და ახალი პატენტების 25% მოდის. ამავე დროს სილიკონის ველში მომუშავე და გამოკითხულ ჩინელებს და ინდიელებს შორის, 87% და 62%-მა განაცხადა, რომ სამშობლოში წინსვლის მეტი შესაძლებლობა აქვს.
კორონაკრიზისის და ბოლოდროინდელი პროტესტების ფონზე აშკარად ჩანს, რომ დიდი ამერიკული ოცნება უკეთეს შემთხვევაში მიამიტობაა, უარესში კი - ცინიკური პროპაგანდა.
თუმცა, ეს ასეც არის, და ამავე დროს არ არის - ამერიკული ოცნება, რომელსაც სულ უფრო ხშირად აგინებენ და გარდაცვლილად აცხადებენ, ერთიანი ეროვნების და რელიგიის არმქონე ერის მთავარი გამაერთიანებელი ელემენტია.
ასეთი საყრდენი, მაგალითად, ევროკავშირს არ გააჩნია - სწორედ ამიტომ, ეკონომიკური ინტერესების საფუძველზე შექმნილ ერთობას დანგრევით ნებისმიერი კრიზისი ემუქრება.
თუ ამერიკელები ამ საერთო ოცნების რწმენას დაკარგავენ, გაყოფილი და განაწევრებული ქვეყნის ერთობის შენარჩუნება ძალიან გაჭირდება. ერთიანი საფუძვლის გარეშე აუცილებელი რეფორმების გატარებაც რთული იქნება.
იმიგრანტები, რომლებმაც ილუზიები დაკარგეს - ეს არის მცირე, თუმცა, მკაფიო შემაშფოთებელი სიგნალი მსოფლიოს მთავარი დემოკრატიის და ეკონომიკისთვის.