არსად ევროპაში კორონავირუსი ისე სწრაფად არ ვრცელდება,  როგორც რუსეთში. პუტინს საყვედურების მოსმენა უწევს - ხოლო მოსკოვის მერი სერგეი სობიანინი,  კრიზის მენეჯერის როლში პირიქით, ქულებს აგროვებს.

სობიანონი  - რუსულ პოლიტიკაში ერთ-ერთი ყველაზე ცუდი ორატორია, თუმცა, გასულ კვირას, თავშეკავებული მერი ტელევიზიით საკმაოდ ემოციურად გამოვიდა. მისი გაცხარება მაისის უქმეებს ეხებოდა, როდესაც, მოსკოველების დიდი ნაწილი აგარაკებზე საქეიფოდ მიდის.

სობიანინი თანამოქალაქეებს აფრთხილებს - შეზღუდვების 5 კვირის შემდეგაც კი, რუსეთმა ეპიდემიის პიკს ჯერ არ მიაღწია.

„უკეთეს შემთხვევაში ჩვენ გზის მხოლოდ მეოთხედი გავიარეთ“ - ამბობს დედაქალაქის მერი.

მართლაც, კორონავირუსით დაავადებულთა რაოდენობა რუსეთში უწყევტად იზრდება, მაშინ, როდესაც ევროპაში პირიქით, შემცირება დაიწყო. რუსეთში მატება 7-8%-ს შეადგენს და  ყოველდღიურად ინფიცირებულთა რაოდენობა ათასობით იზრდება.

მხოლოდ 1 თვეში დაავადებულთა რიცხვი 5000-დან 155 370-მდე გაიზარდა- სავარაუდოდ, რამდენიმე დღეში რუსეთი გერმანიას გაუსწრებს.

თუმცა, რუსი ტელემაყურებელი ცუდი ამბების ასე ღიად მოსმენას მიჩვეული არაა  - ძირითად, ის პუტინის მიერ მაღალჩინოსნებისთვის გაცემულ ბრძანებებს და დამამშვიდებელ პროპაგანდას ხედავს.

საკითხავია - კრიზისის დასრულების შემდეგ უფრო დიდი ავტორიტეტი ვის ექნება  - ეფექტურ კრიზის-მენეჯერს, მოსკოვის მერს, თუ ვლადიმერ პუტინს, რომელმაც კრიზისის მასშტაბები გვიან გააცნობიერა?

დღეს, როდესაც საბოლოოდ დადასტურდა, რომ რუსეთი ვირუსმა არა დაინდო, არამედ სხვებზე გვიან შეუტია, ისმის კითხვა- რუსეთის კრიზისულ მართვაში კარგად და ცუდად რა გაკეთდა?

სავარაუდოდ, დადებითად შეფასდება ჩინეთთან საზღვრების დახურვა,  თუმცა, ქვეყანას ევროპიდან ჩამომსვლელთა მიმართ სათანადო ყურადღება არ გამოუჩენია.

ადრეული აქტიურობით მოგებული დრო სხვადასხვანაირად იქნა გამოყენებული - მაგალითად, მოსკოვში ეპიდემიის დაწყებიდან 1 თვეში ახალი საავადმყოფო გაიხსნა, მაგრამ რეგიონებში რეაგირება ძალიან პასიური იყო.

კრიზისის დროს რუსეთის ჯანდაცვის სისტემის არასათანადო დაფინანსებამაც თავი იჩინა - რუსეთი მედიცინაზე სხვა ქვეყნებზე გაცილებით ნაკლებს ხარჯავს. 2017 წელს ჯანდაცვის დაფინანსებამ მშპ-ს 5,3% შეადგინა - ეს ნაკლებია ვიდრე უკრაინაში და ბელორუსიაში, ეს 2-ჯერ ნაკლებია, ვიდრე გერმანიაში.

სამედიცინო დარგის რეფორმა დიდი ხნის წინ დაიწყო, თუმცა მისი ძირითადი შინაარსი იყო ე.წ. „ოპტიმიზაცია“ - ანუ, საავადმყოფოების რაოდენობის და სამედიცინო პერსონალის შემცირება.

ასევე ფატალური აღმოჩნდა ქაოტური საინფორმაციო პოლიტიკა - როდესაც ვირუსი ძირითადად უცხოეთში ბობოქრობდა, რუსეთის ტელევიზიის მხრიდან ის სერიოზულ საფრთხედ არ მიიჩნეოდა.

25 მარტს ვლადიმერ პუტინმა „უქმე კვირა“ გამოაცხადა, რომელიც შემდეგ რამდენჯერმე გაგრძელდა.

ეპიდემიის დაწყების შემდეგ რუსეთში 4,4 მლნ. ტესტი ჩატარდა - ეს რეკორდული მაჩვენებელია ევროპაში. ამ მასშტაბის ტესტირება უსარგებლო აღმოჩნდა - და პასუხი კითხვაზე - რატომ?- ჯერ არავის აქვს.

სავარაუდოდ, ტესტები არასანდო იყო - მოსკოვის საავადმყოფოებში კორონავირუსის აშკარა ნიშნებით მოთავსებულ ადამიანთა თითქის ნახევარს ინფექცია არ დაუდასტურდა.

ასევე გაუგებარია გარდაცვალების ოპტიმისტურად დაბალი მაჩვენებელი  - 1451, ერთადერთი ახსნაა - გარდაცვლილთა რეალური რაოდენობის - ნებსით თუ უნებლიედ - დამალვა. ქვეყანაში გარდაცვლილთა აღრიცხვის საერთო კრიტერიუმები  ჯერაც არ არსებობს - სანქტ-პეტერბურგში და მოსკოვში სტატისტიკა სხვადასხვა მეთოდებით იწარმოება.

ზოგადი სიტუაციის გარკვევა შესაძლებელია მხოლოდ სიკვდილიანობის მაჩვენებლების შედარებით.

თუმცა, ცალსახაა, რომ სიკვდილიანობა კორონავირუსისგან რუსეთში სავარაუდოდ ოფიციალურზე ბევრად უფრო მაღალია. პუტინი ამის შესახებ არაფერს იტყვის - ეს მისი საქმე არაა - ის ცუდ ამბებზე არასდროს არ საუბრობს.

მას მხოლოდ ეფექტურ ანტიკრიზისულ მენეჯერად თავის წარმოჩენა სურს და მხოლოდ კარგ ახალ ამბებზეა პასუხისმგებელი. პრეზიდენტი მოქალაქეებს უქმე დღეებს ჩუქნის, ხოლო „შავ სამუშაოს“  - აკრძალვების შემოღებას - რეგიონების გუბერნატორები ასრულებენ.

მთავრობა მოსახლეობის მხარდაჭერის ზომებზე მუშაობს, მიღებულ გადაწყვეტილებებს კი პუტინი აცხადებს.

თუმცა, ესეც კი დიდი პროგრესია მარტთან შედარებით, როდესაც პრეზიდენტი კორონავირუსის პრობლემას ყურადღებას საერთოდ არ აქცევდა - ის კრემლში საკუთარი ძალაუფლების განმტკიცებით იყო დაკავებული.

პუტინის პრეზიდენტის პოსტზე სამუდამო დარჩენასთან დაკავშირებული რეფერენდუმი 22 აპრილისთვის იყო დანიშნული, თუმცა, კორონავირუსმა ამ ინიციატივას ხელი შეუშალა. დღეს კი პუტინს უწევს ფიქრი იმაზე, რომ ანტიკრიზისული მენეჯერების როლში სხვები გაცილებით უკეთესად გამოიყურებიან.