რუსეთში ძალიან პოპულარული ფინელი მსახიობი ვილე ჰააფსალო, რომელიც ცნობილია ფილმით „ნაციონალური ნადირობის განსაკუთრებულობები“, დღეს თავის სამშობლოში ხაჭაპურის წარმოების და გაყიდვის ფართო ქსელს ფლობს.
მხოლოდ 2020 წლის ივნისში, როდესაც მან პატარა საცხობი საკურორტო ქალაქ პუუმალეში გახსნა, 68 დღეში 25 000 ხაჭაპური გაყიდა.
რუსული საიტი fontanka.ru მსახიობს მისი ახალი გატაცების და ბიზნესის თაობაზე გაესაუბრა.
– მაშ ასე, 25 000 ხაჭაპური 2 თვეში?
დიახ. ერთი ჯიხურიდან, 300 ხაჭაპური დღეში. ამჟამად მე მთელს ფინეთში 25 ჯიხური მაქვს.
– რატომ მაინც და მაინც ხაჭაპური? რატომ გახდა ის ასეთი პოპულარული ფინეთში? როგორ მიხვდი რომ ეს ბიზნესი იმუშავებს?
ხაჭაპური ყველგან წავა. როდესაც ბაზარზე ახალი პროდუქტით გამოდიხარ, ყველაზე რთულია გააცნო ის მომხმარებელს. ამაში პანდემია ძალიან დამეხმარა. ყველა სახლებში ზის, არავინ იცის რა აკეთოს და ეს საუკეთესო დროა ექსპერიმენტებისთვის.
უმუშევარი ვიყავი და გადავწვიტე სახაჭაპურეს გახსნა. ჯერ გავესაუბრე ადგილობრივ საცხობებს - თავიდან ვიფიქრე, რომ ისინი გამოაცხობდნენ, მე კი გავყიდი, მაგრამ ყველამ უარი მითხრა.
მაშინ ჩავუჯექი ინტერნეტს და საცხობებზე ყველაფერი შევისწავლე, მერე მეორადი აღჭურვილობა ვიყიდე. ვგეგმავდი ზაფხულის მანძილზე 2000 ხაჭაპურის გაყიდვას, რეალურად კი 25 000 გამოვიდა.
როდესაც მივხვდი, რამდენად მომგებიანი საქმეა, დავიწყე განვითარება, კონტრაქტები დავდე სავაჭრო ქსელებთან და დღეს ჩემი ხაჭაპური არა მხოლოდ ჩემს ჯიხურებში, არამედ სუპერმარკეტებშიც იყიდება.
პუუმალეში მაქს ძალიან დიდი საცხობი, რომელსაც დღე-ღამეში 10 000 ხაჭაპურის ცხობა შეუძლია.
პირველ ეტაპზე მთავარი პრობლემა სულგუნი იყო. ჯერ ესტონეთში ვყიდულობდით, თუმცა, ისინი საკმარისი რაოდენობის პროდუქტს ვერ ამზადებდნენ. დღეს სულუგუნს ჩემთვის Valio ამზადებს.
– Valio - სპეციალურად შენთვის? ეს შესაძლებელია?
აბა რა. რამდენიმე თვე მათ დაყოლიებას ვცდილობდი, კატეგორიულ უარზე იყვნენ, მერე კი დათანხმდნენ.
რაც შეეხება ჩვენს მუშაობას - ჯერ ორნი ვიყავით - მე და ერთი ქართველი, მერე მივხვდით, რომ სამუშაოს ვერ ვუმკლავდებით და მოგვიწია ახალი თანამშრომლების აყვანა. ყოველი სამუშაო დღე იმით სრულდება, რომ არც ერთი ხაჭაპური არ რჩება.
ადამიანები აქ სპეციალურად ხაჭაპურის საყიდლად ჩამოდიან.
– საიდან ასეთი ინტერესი ხაჭაპურისადმი? შენ ხომ საქართველოში არასდროს ყოფილხარ?
1991 წელს, როდესაც ფინეთიდან მაშინდელ ლენინგრადში სასწავლებლად ჩავედი, ხორცს თითქმის არ ვჭამდი და სულ ვეძებდი ვეგეტარიანულ კერძებს. ეს ადვილი ამოცანა არ იყო იმ წლებში.
შემთხვევით აღმოვაჩინე რაღაც სარდაფი, სადაც ქართველები თავისთვის რაღაცას აცხობდნენ. მერე იქ თითქმის ყოველდღე დავდიოდი - ხაჭაპურის და ლობიანის საჭმელად.
სწორედ მაშინ, ათწლეულების წინ გადავწყვიტე, რომ თუ როდისმე რამე სარესტორნო საქმეს მოვკიდებ ხელს, ეს იქნება მხოლოდ ქართული სამზარეულო.
fontanka.ru