1911 წელს, ჩინეთში სასიკვდილო ეპიდემია გავრცელდა, რომელიც შესაძლოა პანდემიად ქცეულიყო. მისი წარმოშობა დაკავშირებულია გარეული ცხოველებით ვაჭრობასთან, მაგრამ ზუსტად ეს არავინ იცის. ამის შესახებ სტატიას CNN-ი აქვეყნებს.

დაიწყო კარანტინები, პირბადეების ტარება, დაწესდა შეზღუდვები მოგზაურობაზე, გარდაცვლილების მასობრივი კრემაცია. თუმცა, გარდაიცვალა 60 000-ზე მეტი ადამიანი თანამედროვე ჩრდილოეთ ჩინეთის ტერიტორიაზე, რამაც ეს მსოფლიოს ერთ-ერთ უმსხვილეს ეპიდემიად აქცია.

როდესაც საბოლოოდ დაავადება კონტროლს დაექვემდებარა, ჩინეთმა მოიწვია International Plague Conference ქალაქ შენიანში, რომელიც ვირუსის ეპიცენტრის მახლობლად მდებარეობდა.

იქ იმყოფებოდნენ ვირუსოლოგები, ეპიდემიოლოგები, ბაქტერიოლოგები და დაავადებების ექსპერტები მსოფლიოს წამყავი ქვეყნებიდან, როგორებიც არის ამერიკის შეერთებული შტატები, იაპონია, რუსეთი, გაერთიანებული სამეფო და საფრანგეთი.

კონფერენციის მიზანს ვირუსის აფეთქების მიზეზის მოძებნა წარმოადგენდა, აგრეთვე იმის შესწავლა, ჩახშობის რომელი ტექნიკა იყო ყველაზე ეფექტიანი, შესსწავლა, თუ რატომ და როგორ გავრცელდა ვირუსი ასე შორს და ასე სწრაფად და რისი გაკეთება იყო შესაძლებელი, რომ თავიდან აერიდებინათ მისი განმეორება. კონფერენციაზე თითს არავინ არავისკენ იშვერდა და ამიტომ, ეს ძირითადად რამის გაგების ნამდვილი მცდელობა იყო.

იქიდან გამომდინარე, რომ მსოფლიო ახლა პანდემიის წინაშეა და ამ სიტუაციის დამახასიათებელი გახდა გლობალურად კოორდინირებული რეაგირების და ძალლისხმევის ნაკლებობა პოლიტიკური ლიდერების მხრიდან, 1911 წლის კონფერენციის ერთობლივი ასპექტები, რომლებიც მაშინ ცრდილო-აღმოსავლეთ ჩინეთში განიხხილებოდა, ახლა შეგვიძლია გავიხსენოთ და გავითვალისწინოთ.

დღეს, მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაცია კომპრომისებზე მიდის, ვირუსი ყველას გაცნობიერებული აქვს, ძირითადი ქვეყნები ერთმანეთზე ბრაზობენ და ერთმანეთს რესურსებსა და ნარატივის კონტროლში ეჯიბრებიან, როდესაც ღარიბი ქვეყნები თავიანთი თავის ამარა არიან დარჩენილი.

1911 წლის სამყაროსთან შედარებით, დღევანდელი, ჩვენი პოლარიზებული და გაყოფილი აღმოჩნდა.

1911 წელს არ არსებობდა მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაცია.

რეაგირება ეპიდემიაზე, მისი გავრცელების შეზღუდვის მცდელობა და მისი ჩახშობის მცდელობა, დარჩა ცალკეული ერების, ხშირად პოლიტიკური ანტაგონიზმის მქონე ერების წარმომადგენლებს.

შენიანში არ იყვნენ პოლიტიკოსები, იყვნენ მხოლოდ მეცნიერები, რომლებიც ხედავდნენ გლობალური მთავრობათაშორისი რეაგირების აუცილებლობას – და გლობალური ჯანმრთელობის ორგანიზაცია. ეს დაიწყო პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ, 1919 წლის პარიზის სამშვიდობო კონფერენციის შედეგად ჩამოყალიბებულმა ერთა ლიგამ. ჯანმრთელობასთან დაკავშირებული საკითხები ლიგამ შეასრულა ჯანმრთელობის ბიუროს მეშვეობით, რომელიც შეიქმნა სამედიცინო ექსპერტების აღმასრულებელი განყოფილების მიერ.

ბიურო მიზნად ისახავდა კეთრის, მალარიის და ყვითელი ცხელების აღმოფხვრას, მან წარმატებით შეუწყო ხელი რუსეთში პარტახტიანი ტიფი ეპიდემიის და სხვადასხვა სახეობის ქოლერისა და ტიფის აღმოფხვრას ჩინეთში. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, ლიგის მემკვიდრემ – გაერო-მ, შექმნა მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაცია.

დღეს მთელ მსოფლიოში მირებული ზომები – სპეციალურად აშენებული საკარანტინო საავადმყოფოები, პირბადეების ტარება, გაუმჯობესებული სანიტარული პრაქტიკა, სამოგზაურო შეზღუდვები და ჯანდაცვის მუშაკთა თავდადებული გუნდები – მრავალი თვალსაზრისით იმეორებს იმას, რაც 110 წლის წინ, ჩინეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთ ნაწილში ხდებოდა.

ამასთან, დღეს მთავარი მოთამაშეებს – აშშ-ს, ჩინეთს, ევროკავშირის ქვეყნებსა და იაპონიას – როგორც ჩანს, მცირე ინტერესი აქვთ ჯანმრთელობის კრიზისზე კოორდინირებულ რეაგირებაზე და ნებისმიერი აპოლიტიკური კონფერენციის პერსპექტივებიც, როგორც ჩანს, დისტანციურია.

1911 წელს, მსოფლიოს წამყვან ექსპერტებს ძალიან სურდათ ჩინეთში ჩასვლა.

ალბათ ეს არის ის, რაც კოროვირუსული პანდემიის შემდეგ, რაღაც მომენტში უნდა მოხდეს: მსოფლიოს მეცნიერებმა უნდა შეძლონ, გვერდი აუარონ პოლიტიკოსებს და გამოძებნონ გზა, რომ შეიკრიბონ, რათა ღია ორუმზე გაუზიარონ და განიხილონ Covid-19-თან დაკავშირებული საკითხები.

წყარო: ipress.ge