ხელოვნური ინტელექტი სულ მალე შეცვლის ომის წარმოების წესებს და ხელისუფლების სტრუქტურას მთელს მსოფლიოში, თუმცა მაღალი ტექნოლოგიები შეიცავენ თავის თავში დიდ რისკებს.

დღეს კომპიუტერები გამოიყნება სამხედრო ოპერაციების დაგეგმვის და რეალიზებისთვის, დაზვრევის მონაცენთა ანალიზისთვის. სწორედ ხელოვნური ინტელექტი ითვლება დღეს მეოთხე სამრეწველო რევოლუციად, და ის კარდინალურად ცვლის ეკონომიკის, და მთლიანად ცხოვრების სხვადასხვა სფეროს.

ის ასევე შეეხება ძალების შედარებას სამხედრო სფეროში და გეოპოლიტიკაში.

2017 წელს ჩინეთნმა დაანონსა ახალი თაობის  ხელოვნური ინტელექტის განვითარების პროგრამა, რომელშიც ნათქვამია, რომ „მოწინავე ინდუსტრიული ქვეყნები განიხილავენ ხელოვნური ინტელექტის განვითარებას როგორც ეროვნული უსაფთხოებს დაცვის და კონკურენტუნარიანობის ზრდის სტრატეგიის მნიშვნელოვან ნაწილს“.

პეკინმა გადაწყვიტა 2030 წლისთვის ამ დარგში ლიდერობის მიღწევა.

ხელოვნური ინტელექტის შესაძლებლობებზე დაფიქრდნენ რუსებიც.

„ხელოვნური ინტელექი არის რუსეთის და მთელი მსოფლიოს მომავალი. ის ქმნის კოლოსალურ შესაძლებლობებს, თუმცა, ამადე დროს შეიცავს ძნელად პროგნოზირებად საფრთხეებს. ვინც გახდება ლიდერი ამ სფეროში ის იქნება მსოფლიოს მმართველი“  - განაცხადა ვლადიმერ პუტინმა 2017 წლის სექტემბერში სკოლების მოსწავლეებთან შეხვედრის დროს.

დღეს ხელოვნური ინტელექტის დამუშავებაში უპირობო ლიდერია აშშ - თუმცა, სულ უფრო ხშირად  ისმის პროგნოზები, რომ რამდენიმე წლის შემდეგ ამერიკა დაკარგავს ამ თავის უპირატესობას.

2018 წელს თავდაცვის ყოფილმა მინისტრმა ჯეიმს მეტისმა მიწერა  დონალდ ტრამპს წერილი, რომელშიც მოითხოვდა ხელოვნული ინტელექტის განვიტარების ეროვნული სტრატეგიის შექმნას.

„თუ ჩვენ არ დავქყებს უახლოეს დროში, მალე აღმოვაჩნეთ, რომ უკვე გვიანაა“ - ამ სიტყვებით დაასრულა მეტისმა თავისი წერილი.

ხელოვნური ინტელექტი არ არის საბრძოლო საშუალება, ისეთი როგორც, მაგალითად, რაკეტა, და მისი გამოყენება არ შემოიფარგლება სამხედდ სფეროთ. თუმცა, მას შეუძლია საბრძოლო შესაძლებლობების სერიოზული შეცვლა, და შესაბამისად, ძალთა ბალანსის დარღვევა.

საზოგადოებრივი დებატები ფოკუსირებლია ავტონომიური საბრძოლი სისტემებზე, რომლებსაც უწოდებენ „მკვლელ-რობოტებს“. თუმცა, ხელოვნური ინტელექტის შესაძლებლობებ გაცილებით უფრო ფართო და მრავალგეროვანია - ტექნიკური მომსახურეობა, გამოსახულების ამოცნობა,  უპილოტო აპარატების კოორდინაცია.

1990 წლის ომმა სპარსეთის ყურეში დაგვანახა ყველას, რომ საინფორმაციო უპირატესობას ბრძოლის ველზე აქვს როგორც მინიუკმუ ისეთივე მნიშვნელონა, როგორც უპირატესობას შეირაღებაში და ჯარისკაცები რაოდენობაში. კომპიუტერებმა და ელექტრონულმა მოწყობილობამ მისცა ამერიკელ სამხედროებს სადამ ხუსეინის ჯარის განადგურების საშუალება იმის მიუხედავად, რონ ერაყელებუს შეიარაღებაზე იყო 4500 ტანკი.

რამდნიმე წელიწადში შტატებში შეიქმნა ქსელური ომის სტრატეგია, რომელშიც მთავარი მნიშვნელობა ენიჭებოდს სწორედ ინფრომაციური უპირატესობის მიღწევას.

თუმცა, თავისთავად მაღალი ტექნოლოგიების ფლობს არ იძლევა ომში გამარჯვების გარანტიას - გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს, რამდენად კარგად არის ეს ტექნოლოგია ინტეგრირტებული ჯარის სტრატეგიაში და ტაქტიკაში, რამდენად ადაპტირებულია თავად შეირაღაბული ძალები ახალ შესაძლებლობებთან, და რამდენად კარგად ფლობენ საკმაოდ რთულ ტექნიკური მოწყობილობებს რიგითები და ოფიცრები/

სადღეისაოდ შტატებმა, ჩინეთმა, და რუსეთმა აირჩიეს განსხვავებული მიდგომები,

ჩინეთი ცდილობს შექმნას ახალი თაობის ხელოვნური ინტელექტი, რომელიც შეძლებს დღეს ,ხოლოდ ადამიანისთვის მიდნობილი ფუნქციების შესრულებას - მაგალითად, ბრძოლის ველზე არსებული ვითარების გაანალიზება და შესაბამისი ბრძანებების გაცემა ადამიანის ჩარევის გარეშე.

პეკინი უკვე ფლობს სუპერკომპიუტერსებს, რომელთა გამოთვლითი შესაძლბლობები აღემატება ადამიანისას. სირთულეს წარმოადგენს ამ ტექნოლოგიების პროგრამულ უზრუვნელყოფა, თუმცა, ჩინელები აქტიურად მუშაობენ ამ მიმართულებითაც.

აშშ-ს მიდგომა უფრო თავშეკავებული და პრაგმარტულია, გამომდინარე იმ ფაქტრის გააზრებიდან. რომ ადამიანის გონებასთან მიახლოვებული ხელოვნური ინტელექტის შექმნს დასჭირდება ათწლეულები, ხოლო ომები მოსაგებია დღეს. ისინი აკეთებენ აქცენტს სპეციალიზირებულ ელექტრონულ საშუალებებზე, რომლებიც ასრულებენ დამხმარეს ფუნქციას, იძლევიან რეკომენდაციებს, თუმცა არა აქვთ შეხება გადაწყვეტილებების მიღებასთან.

ამერიკულ ტექნოლოგიაში ყველა ვარიანტში საბოლოო სიტყვა ეკუთვნის ადამიანს.

მესამე გზით მიდის რუსეთი. მოსკოვი არ ცდილობს რობოტების დახმარებიტ გადაწყვეტილებების ხარისხის გაუმჯობესებას და სიჩქარის გაზრდას - მას უბრალიდ სურს უფრო ხარისხიანი იარაღის შექნა.

მაგალითსთვის გამოდგენა ავტომატური მართვის რაკეტები, რომლებიც ანადგურებენ  ჰაერსაწინამღდეგოი დაცვის სისტენებს, ან წყალქვეშა უპილოტო აპარატი „პოსეიდონი“, რომელსაც შეუძლია შეუმჩნევლად ჩაიტანოს ატომური რაკეტები აშშ-ს სანაპიროსთან ახლოს.

ახალი ტექნოლოგიების მნიშვნელონბა არ იწვევს ეჭვებს, და ყველა ძირითადი მონაწილე იმედოვნებს, რომ მოახრეხებს გადამწყვეტი ტექნოლოგიური ნახტომის გაკეთებას, და ამიტომაც, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ისინი არ გამოიყენებენ ამ შესაძლებლობებს სამხედრო დანიშნულებით.

თუმცა კვლევების გამჭირვალობა და გახსნილობა აგვაცილებს კოშმარულ სცენარს, რომელზეც კაცობრიობას აფრთხილებს ტექნოლოგიების პიონერი ილონ მასკი - ის არ გამორიცხავს, რომ ხელოვნური ინტელექტი გააჩაღებს მე-3 მსოფლიო ომს.

 Süddeutsche Zeitung.