UNESCO-ს ახალ ანგარიშში, რომელიც გაეროს კლიმატის ცვლილების კონფერენციის (COP27) გახსნის წინ გამოქვეყნდა ნათქვამია, რომ 2050 წლისთვის დედამიწის მყინვარების მესამედს გაქრობა ემუქრება.

UNESCO-ს ანგარიშის მიხედვით, ყველაზე სწრაფად ჩინეთის იუნანის პროვინციაში დნება მყინვარები. 2000 წლიდან მოყოლებული მათი 57% გადნა; 2050 წლისთვის აღარც იელოსტიუნისა და იოსემიტის ეროვნული პარკის მყინვარები იქნება; ამერიკა-კანადის საზღვარზე, უოტერტონ-გლეიშერის მშვიდობის საერთაშორისო პარკში, მყინვარების მეოთხედია დამდნარი. გაქრობის პირას მყოფი მყინვარებია ასევე: იტალიაში - დოლომიტის ალპები, საფრანგეთში - პირენეები, არგენტინის ლოს ალერსის ეროვნული პარკის, პერუს ჰუასკარანის ეროვნული პარკისა და ახალი ზელანდიის ტე ვაჰიპუნამუს მყინვარები.

France 24-ის ინფორმაციით ყველაზე დიდი რისკის ქვეშ აფრიკის მყინვარებია. მასაჩუსეტსის ამჰერსტის უნივერსიტეტის პროფესორი დუგლას ჰარდი, რომელიც კილიმანჯაროს მყინვარებს 20 წელზე მეტია იკვლევს ამბობს, რომ აფრიკის ტერიტორიაზე 3 დიდი მყინვარია - მთა კენიის, რუვენზორის (უგანდა) და კილიმანჯაროსი (ტანზანია). აქედან სამივე მათგანი ეკვატორთან ახლოსაა და სამივეს გაქრობის რისკები დიდია.

ბუნების კონსერვაციის საერთაშორისო კავშირის გენერალურმა დირექტორმა ბრუნო ობერლემ UNESCO-ს ახალ ანგარიშში აღნიშნა, რომ მყინვარების დნობა გავლენას ახდენს არა მხოლოდ გარემოზე, არამედ ადამიანებზე.

„როდესაც მყინვარები სწრაფად დნება, მილიონობით ადამიანს უწყლობა ემუქრება და, ამასთან ერთად, წყალდიდობის და სხვა სტიქიური კატასტროფების რისკიც იზრდება. კვლევაში ხაზგასმულია, რომ გარემოში სხვადასხვა სახის აირის, განსაკუთრებით ნახშირორჟანგის, ემისია უნდა შემცირდეს და ისეთი გადაწყვეტილებები იქნას მიღებული, რომელიც კლიმატის ცვლილების შერბილებას შეუწყობს ხელს,“ აცხადებს ობერლე.

მოამზადა მაკა ბიბილაშვილმა